Kaynaklarda 7./13. yüzyıldaki birçok Rifai şeyhi veleh sıfatıyla vasıflandırılmış veya muvelleh dervişlerle yakın ilişki içinde tasvir edilmiştir. Veleh veya muvelleh kelimeleri ise, daha önce ifade ettiğimiz üzere, Arap müellifler tarafından Kalenderi, Haydari veya onlara benzer meşrebe sahip dervişleri tanımlamak için kullanılmıştır.
Sayfa 118 - Kitap Yayınevi, İnsan ve Toplum Dizisi - 70, 2. Basım, Birinci Bölüm, Şam ve Anadolu Dolaylarında 7./13. Yüzyılda Tasavvuf ve Muvelleh Dervişlik, MUVELLEH KAVRAMI VE TARİKATLAR, Rifâîlik, Veleh Sıfatı ile Vasıflandırılmaları
Rifailerle Kalenderi ve Haydari dervişleri arasındaki benzerliğe işaret eden başka rivayetler de vardır. 8./14. yüzyılda yaşayan ve ismi bilinmeyen bir müellif tarafından kaleme alınan "Kitabu'l-Havâdis"te geçen bir rivayet içerik olarak bu benzerliğe işaret etmektedir. Rivayete göre, 623/1245 yılında Irak'ta ortaya çıkan Halil
Sayfa 115 - Kitap Yayınevi, İnsan ve Toplum Dizisi - 70, 2. Basım, Birinci Bölüm, Şam ve Anadolu Dolaylarında 7./13. Yüzyılda Tasavvuf ve Muvelleh Dervişlik, MUVELLEH KAVRAMI VE TARİKATLAR, Rifâîlik, Hal-Tavır-Görünüş
En Faziletli zikir.
Cabır b. Abdullah'ın (r.a.) rivayet ettiği bir hadisi şerifte Resul-i Ekrem (s.a.v.) '' En faziletli zikir , La ilahe illallah '' ve En faziletli dua ise '' el-Hamdülillah ''tir buyurmuştur.
( Dürretül vaizin. )
Taceddin b. er-Rifâî'nin Moğollar nezdinde saygı gören bir şeyh olduğuna dair bir diğer rivayeti, yine İbnu's-Serrâc nakletmektedir. Rivayete göre; şeyh çocuklarının tasavvufi hallerinin olmadıkları, ancak buna rağmen tasavvuf mensuplarına ayrılan mallardan istifade ettiklerine dair bir şikayet Moğol yöneticilerine ulaşınca, devlet yöneticileri bazı önlemlerle bu durumu engellemeye çalışmışlardır. Çocuklarının birtakım nimetlerden uzak kalmasını istemeyen şeyhler de harekete geçerek, Taceddin b. er-Rifâî'ye başvurmuşlardır. Diğer bütün şeyhlerin problemi halletmesi için ona başvurma düşünceleri bile Rifailerin Moğollar katındaki itibarını göstermeye yeterlidir. Taceddin b. er-Rifâî, kendisine gelen şeyhlerin ricasını geri çevirmemiş, hemen yola çıkarak Moğol hükümdarının huzuruna varmış ve ondan uygulamanın kaldırılmasını istemiştir. Moğol erkânını etkilemek için hallerinin sahihliğine bir işaret olarak onların huzurlarında zehir içmiş ve içtiği zehirden zarar görmemesi üzerine, han görüşünden rücû edip tekrar eski uygulamayı yürürlüğe koymuştur.²³⁸ Rivayet, hanın görüşünden rücû etmesini keramete bağlı olarak aktarmıştır. Sonuç almayı keramete bağlamak, şeyhlerin kerametlerinin büyüklüğünü vurgulamaya çalışan müellif için doğal kabul edilmelidir. Ancak problemin çözümü, gösterilen kerametten ziyade, rica için gelenlerin değerine bağlı olsa gerektir. Rifailerin rahatça hanın huzuruna çıkabilmeleri bile, sahip oldukları itibar açısından vurgulanması gereken bir durumdur.
²³⁸ İbnu's-Serrâc, Tuffâh, Vr. 223b-224a.
Sayfa 111 - Kitap Yayınevi, İnsan ve Toplum Dizisi - 70, 2. Basım, Birinci Bölüm, Şam ve Anadolu Dolaylarında 7./13. Yüzyılda Tasavvuf ve Muvelleh Dervişlik, MUVELLEH KAVRAMI VE TARİKATLAR, Rifâîlik, Moğollarla Yakın İlişkiler