1995'te Başbakan Çiller, benimle Devlet Bakanı Şerif Ercan'ın istifasını önlemem için görüşmek istemişti. Hükümet düşecek. Demişler ki, “Onun en yakını Ünal Yaltırık'tır." Özel Kalem'den aradılar: "Başbakan sizinle görüşmek istiyor. Acele yarın gelebilir misiniz?” Atladım uçağa. Ben başbakanla görüşeceğim diye beklerken baktım, kocası! Özer Çiller ile görüştüm. Gayet samimi, saygılı davrandı bana. Sonra bir yarım saat de kendisiyle görüşebildik. İşte, “Şerif Bey'i kaybetmeyelim, yeniden kazanalım..." Nerede olduğunu bir tek ben ve Cindoruk biliyoruz. Bolu'daki otelde saklanıyor Şerif Ercan. Telefon açıp vaziyeti ona bildirdim. "Aman," dedi, "belli etme." Ben de belli etmedim. “Yarın evine gidelim mi, eşi evdedir, onunla görüşürsünüz,” dedim. İki tarafı idare ediyorum. Öyle bir durumdayım. Sonra TOBB Başkanı Yalım Erez geldi. Şerif Ercan, Yalım Erez'in geldiğini duyunca gizlice Ankara'ya döndü. Gece Yalım Erez ile görüşünce ikna oldu ve istifadan vazgeçti. Ertesi gün İstanbul'a döneceğim, Esenboğa yolunda araç içi telefondan Türkeş aradı. Ankara'da olduğumu öğrenmiş, neden ona uğramadığımı soruyor. Demirel'e yakınlığımı iyi biliyordu. "Döneyim mi efendim," dedim. "Şart değil, biletimi iptal edebilirim." "Yok," dedi, "oradan gelme şimdi. Ama valizini hazırla. Artık bir arada olma zamanımız geldi, seninle bir uzun uzun konuşalım." Seçimler yaklaşıyordu çünkü. Ama ben bu meselenin peşinden koşmadım.

Hükümet Kuran Bürokrat Ozan Pekgöz