Stephen Crane'in 21 yaşında yazdığı ve ilk kitabı olan
Sokak Kızı Maggie, dönemin diğer eserlerine kıyasla daha sert ve gerçekçi. Zaten natüralizmi kitabın ilk bölümünden hissedebiliyorsunuz. Yazar, kendisinin de çok iyi bildiği New York'un mahalle hayatına değinmek istemiş. Sorumsuz ebeveynlerin çocuklara bıraktığı izler ve toplumun arsız tavırları da okurken beni sinir küplerine bindirdi. Bilhassa Maggie'nin annesi. Anne demeye bin şahit! Canavar ya da şeytan desem yeridir. O derece sinir bir kadın.
Çocuklar neyi görürse onu yapar. Şiddete maruz kalan çocukların çogu da büyüyünce aynı yola başvuruyor. Bulundukları adaletsiz dünyada kendilerine şiddetle ve yolsuzlukla yer bulabileceklerine inanıyorlar ve iyi hayatı olan herkese nefretle bakıyorlar. Belki onların yerinde olmadıkları için. Jimmie de öyle bir karakter. Kendisini hiç sevmesem de davranışlarının alkolik bir anneden ve sorumsuz bir babadan geldiği yadsınamazdır. Belki iyi bir çevrede büyüseydi böyle şiddete meyilli bir oğlan olmazdı. "Dünyaya bir nebze bile saygı duymadı çünkü dünyanın başlangıç olarak karşısına çıkardığı insanlar, asla örnek alınmayacak insanlardı." (S.19)
Maggie ise bu çöplükte açan bir çiçek. Kendini daima gelecek hayalleri ile avutan ve etraftakilere imrenen bir kız. Kendisi de aşkın tuzağına düşünce bunu bir çıkış yolu olarak görüyor lâkin hayat bu kadar toz pembe değil.
Olay ağırlıklı bu kitabı sevdiğimi söyleyebilirim. Okurken "anne karakteri" ve "Pete"e bir ton sövsem de yazar karakterleri güzel aktarmış.
Sokak Kızı MaggieStephen Crane · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20201,532 okunma
