Sokak Kızı Maggie (Bir New York Hikayesi)

Stephen Crane’nin 21 yaşında yazdığı ilk kitabıymış. Okuması 1 saat okuruna etkisi çok daha uzun süreli olacak bir hikaye.

Yazar hikayesinde anlattığı dönemle Amerikan yoksullarının bir panoramasını sunuyor. 105 sayfalık hikaye kısa kısa bölümlerden oluşuyor Hikayenin ana odağında 3 çocuklu bir aile var.

Yazar anlattıklarıyla bana Orhan Kemal hikayelerini anımsattı.

Hikayenin ilerlemesinde belki ilk romanı olması veya yazarın tercihiydi boşlukları okur doldursun istedi, belki de hikayenin / romanın kısa olmasından kaynaklı bilmiyorum ama 2-3 kez “bir şeyin” olduğunu okuyoruz ama nasıl gerçekleştiğini bilmiyoruz. Yazar doğrudan o şeyin, olayın olduğunu söyleyip, nasıl gerçekleştiğine dair bir açıklama yapmıyor.

Sabah gözümü açar açmaz derse gitmeden önce bi solukta okuduğum bir Crane eseridir kendisi.
Crane ile geçen sene "Introduction to American Literature" dersi sayesinde tanıştığım ve gerçekten etkilendiğim bir yazar. Onu daha çok "The Red Badge of Courage" ile (Türkçe çevirisi ile "Kanlı Madalya") tanımıştım. Fakat tam anlamıyla yazarın tarzını benimsemem bu kitap sayesinde gerçekleşti diyebilirim.

Sokak Kızı Maggie aslında bir "novella"dır; yani ne tam anlamıyla bir roman ne de tam anlamıyla bir kısa hikayedir. İlk okuduğumda basit bir kitap olduğunu düşündüm; fakat daha sonrasında sınıfta tartışıldığında çok basit bir kitap olmadığını farkettim. Kitap boyunca karşılaştığımız bir çok olay ve bir çok karakter aslında bize hayata dair bir çok konuda - din, aşk, aile yapısı, pragmatizm vs.- örnek teşkil ediyor. Maggie'nin sokak kızı olması onun suçu mu yoksa değil mi bunu kitabı okumak isteyen sizlere bırakıyorum. Kitaptaki bir çok karakter aslında sosyal yaşamımızda tanık olduğumuz kişilerle bağdaştırabiliriz: alkolik bir baba, hiçbir şeyden memnun olmayan anne, hırçın bir abi ve Maggie vs.

Kitabın Türkçe çevirisini ararken zorlandığım için ingilizcesini de okudum. İngilizcesini okurken ilk göze çarpan şey sokak dilinin bariz bir şekilde kullanılması. Bu benim gibi resmi dile aşina olan biri için zor olabilir ama bir müddet sonra bundan zevk de alabilirsiniz.

Bir diğer konu ise yazarın tarzı alışık olduğumuz tarzlardan biraz farklı. Şöyle ki konuyu dolaylı yoldan anlatmıyor direkt olarak söylüyor; mesela birisi öldüyse "öldü" diyerek konuyu kapatıyor. Bu gözlemci bir insan olan Crane için çok normal olduğunu düşünüyorum.

Kitabı okumak isteyen okurlara tavsiye ederim. Kitapla ve saygı ile kalın :)

İlk okumaya başladığım da bu nasıl bir şey dedim insanın psikolojisini bozacak türden değişik hayatlar ama bir kere almışım sonunu bilmeden bırakamam okudum kendimi çok değişik üzücü acı farklı bir hayatın içinde buldum. Okurken hep gerçek bir hikayeden uyarlanmış gibi hissettim. Sayfasının az olduguna bakmayın gerçekten iyi okunursa neler oldugunu anlayacaksınız. Özellikle yazarın düzenleyerek değil kendi dili ile yazması da büyük bir şey ellerine sağlık. Sokak Kızı Maggie

Fazla bilinmeyen bir kitap hayatında sevgi eksikliği olan bir kadının bunu ararken başına gelen şeylerden bahsediyor sonu da çok hüzünlü bitiyor tutulmamasını da o meşhur mutlu sonlu hikayeler ve masallar gibi olmamasına bağlıyorum

#okudumbitti
#StephenCrane
#SokakKızıMaggıe
#107sayfa
"Şiddet dolu bir dünyanın kudretini küçümseyen, heybetli bir adam çıkmıştı ortaya. Zırh kuşanmış güçleri aşağılayan bir insandı o, yumruklarıyla düzenin tunç kanuna küstahça karşı gelebilirdi. O bir şövalyeydi"?????????? Sayfa 32
Selam canlar. Kitapta bu satırları okuduktan hemen sonra acaba dedim?? Bizde beyaz atlı prenstir beklenen, New York'ta şövalye. Hayaller, umutlar hep aynıdır aslında. Daha iyi ve sevildiğin bir hayattır düşünü kurduğun.
Peki ama annenin annelik, babanın babalık yapmadığı üstelik alkol ve uyuşturucunun var olduğu bir ortamda büyüyen biri için çok mu şey bu istediği diye düşünüyor insan. Ahhh birde abi karakterimiz var ki evlerden ırak.. Hani bizde de vardır, kavga etmeyi delikanlılık sanan tipler. Tamam işte abimiz de tam da öyle bir tip..
Babanın anneye söylediği söze bakalım mı? " devamlı çocuk dövülmez" yani çocuk dövlmez değil de devamlı dövülmez ara sıra dövebilirsin hani...
Bu kitap yayınlandığı tarihte çok tepki çekmiş. Nedeni ne biliyormusunuz. Fazlasıyla gerçekçi ve izlenimci olması.
Namus kavramının derinlemesine sorgulanabileceği şahane bir eser.. Kesinlikle okunacaklar listesinin başında yer almalı. Belki bir yeşilçam filmi tadı bırakabilir okurda ama yazar resmen tokat ata ata okurun gözüne sokmuş bazı gerçekleri. Sanırım rahatsız olan kesimde baya bir gocunmuş olmalı ki tepki göstermiş kitaba. Oysa argo bile yık kitapta. Çok gerçekçi ve yalın bir şekilde aile böyle olmaz, evlat daha ilk hatasında gözden çıkarılmaz, elalem ne der hapishanesine böyle kolay girilmez demiş. İyide demiş kalemine sağlık. Ben yazarın Canavar isimli kitabına da bayılmıştım. Neyse alın okuyun sevgili okur. Pişman olmazsınız.
"Bir an için, kendi tanıdığı kadınların da ağabeyleri olup olmadığını az da olsa merak etti" geçç oldu biraz geççç
"Kendini kötü bir kadın gibi hissetmiyordu. Bildiği kadarıyla şimdikinden daha iyi günleri olmuştu" ahh Maggie ahh kötü olan sen misin ki??