Anneler ve babalar çocuklarının düşüncelerine önem vermeliler.
Anne ve babalar kendi kafalarında ki hayat kurgularını, çocuklarının gerçekleri yapanlar,bir gün cocuklarının kurgularının acı gerçekleri altında ezilip giderler.
Yaratan bile yarattığına bunca özgürlük alanı tanımışken, yaratılanın kendinde gördüğü bu müsamahasız sahiplenmenin anlamı ne ?
Bu şu değil her konuda özgürlük değil , tabi ki hayatlarına müdahale edeceksiniz ama kendi yaşayamadığınız hayatları çocuklarınıza dikte etmeyin
Halil cibranın çok güzel bir yazısı var bu konuda ;
Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen hayatın oğulları ve kızları. Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil. Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz, ruhlarını değil. Çünkü ruhları yarındadır, siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları Kendiniz gibi olmaya zorlamayın.Çünkü hayat geriye dönmez, dünle de bir alışverişi yoktur. Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmiş oklar. Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar.
Okçunun önünde kıvançla eğilin Çünkü okçu, uzaklara giden oku sevdiği kadar Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever."