152. Artık siz beni anın ki ben de sizi anayım. Bana şükredin, bana nankörlük etmeyin!
153. Ey iman edenler! Sabır ve namazla yardım dileyin. Şüphesiz Allah sabredenlerin yanındadır.
“Ben kulumun bana olan zannı üzereyim. Yani bana her ne zanda bulunursa onu halk ederim. Beni zikrdince onunla beraberim. Eğer beni nefsinde (gizli) zikrederse, ben de onu kendi nefsimde (gizli) zikrederim. Beni bir toplulukta zikrederse, ben de onu insanlardan daha hayırlı olan mukarrabin melekler içerisinde zikrederim. Eğer kulum bana bir karış yaklaşırsa, ben de ona bir arşın; kulum bir arşın yaklaşırsa ben de bir kulaç yaklaşırım. Eğer bana yürüyerek gelirse, ben de ona koşarak varırım. Yani bana zikirle yaklaşmak isteyenler için aradan “imkân hicâbını” kaldırarak onlara yaklaşır ve tecelliyât nurlarımı arz ederim.”
(imkân hicâbı: Eğretilik perdesi, engeli.)