Barış BAKIRLI
@barisbakirli
Ankaralı bir yazar olarak tanımlanmak çok hoşuma gidiyor. Fakat tanımlanmak da sınırları işgal etmeyi seven biri için fazla resmî. Bu yüzden kendimi iki kedi babası olarak tanımlayayım ben. Geri kalanım herkes gibi, ruhum da kendisi.
Editör - Yazar
Ankara Üniversitesi DTCF Felsefe
Ankara
Ankara
1 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
itiraf
savrulacağın serengetiler var ruhumda
senin kıvrımlarından güzel olmasınlar
döneceğin yere doğru seni avuturlar
bilmezsin her yolculuğun sonu avcumda
büyük konuşmuyorum kibrime kin duyma
ben bana öğretilenlerin müteredditiyim
temkinimi kinime muzaffer kıldıramadım
dedim bundan böyle kendimin kibritiyim.
11.06.2022, 06:20, ankara
Baraka
çatısı akan bir öksürük gibi damlıyor canım
sökümlük kurşunlarla yamamaya çalışırım
uğruna ölmeye mecalim olmayacaklarım
beyazperdenin ihtişamıyla izlerken beni
düş cemali okşar uyanıkken bile avuçlarım
herhangi gerçeğin yanına varsam yanarım
bedbahtsam söylesin tanrı da razı olayım
beyazperdenin ihtişamıyla izlerken beni
kanadım ah kırık ki uçmayı öldürdü ruhum
süzülürken göklerde pürsarhoş vücudum
hem buradan küçük görünür insanoğlum
hem yakından ihtişamıyla yaşarken devi
1 eylül 2021, ankara
Okur Takip Önerileri
Süreç
göğsümle göbeğim arasında bir yerlere üşüşmüştü bir kere canım. o hissi bilirsiniz; bazen çaresizliğin temerküzüdür, bazen güce giden her şeyin sağlaması, bazen de saf hüzün hasretin kendini süzerek sunduğu. etraf anlamsızlaşır, bir bulantı gibidir kusturmayan. unutulmazdır.
Evde
yorucu ve talihsiz bir ruh çalkantısıyla baş edilen bir günün sonunda eve geldim. barış, mevsimi bana tekrar hatırlatan yeşilliklerle dolu bir salata yapmış, içine ekleyeceği diğer güzellikleri düşünüyordu eve girip mutfağa yöneldiğimde. kapıyı sessizce açmama rağmen beni fark etmiş, adımlarımı duymuş. yanına gidip arkasından sarıldığımda itiraf
girizgah
hayatımda vazgeçmediğim tek şey, yazmak. okuma yazmayı öğrendiğim beşinci yaşım; şiirden hiç anlamayan ebeveynlerimin, nasıl olup da evde bulundurdukları asla anlaşılamayacak orhan veli'nin bir şiir kitabını keşfetme imkânı verdi bana. orhan veli'yi keşif sürecim elbette ilk karşılaşmamızda benim hiç anlam veremediğim cümleleri akıtmıştı ruhuma. yaşı çocukken nelerin aklında kalacağına hükmedemiyor insan. taklit ettim onu. çaldım cümlelerini; kelime dağarcığımdaki her şeyi, onunkilerle değiş tokuş ederek başladım şiire. bu hırsızlığım yüzünden yatıp çıkmışlığım da yok üstelik. en güzeli de bu, çocukken. ondan arakladıklarımla yazdığım çocukluk şiirlerim de hâlâ durur. yolumuz, kendi ruhumun konuşmayı sökmesiyle birlikte ayrıldı. öldüğünü kabullenmem onun, hâlâ yazdığından eminim bir şeyler. şairler ölmez, yarım kalır. şiir de bitmez, yarım bırakılır. yarım bıraktığım şiirlerle de buradayım şimdi işte, raconun kırmızı peleriniyle.
Bir kitap okudu
168 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
