Size üstün-insanı öğretiyorum. İnsan aşılması gereken bir şeydir. Onu aşmak için ne yaptınız?
İnsan bir iptir ki hayvanla üstün-insan arasına gerilmiştir. Uçurumun üstünde bir ip. Tehlikeli bir öteye geçiş, tehlikeli bir yolda-oluş, tehlikeli bir geriye bakış, tehlikeli bir ürperiş ve duraksayış. İnsanı büyük kılan, onun hedef değil, köprü oluşudur. İnsanın sevilecek yanı bir geçiş ve batış oluşudur. Severim batmaktan başka yaşam bilmeyenleri, çünkü onlardır öteye gidenler. Severim büyük küçümseyenleri, çünkü bunlardır büyük hürmetkârlar ve karşı kıyıya duyulan özlemin okları.
Severim batmak ve kurban olmak için, yıldızların ötesinden bir neden beklemeyenleri, toprak bir gün üstün-insanın toprağı olsun diye kendilerini toprağa kurban edenleri. Severim idrak etmek için yaşayanı ve gelecekte üstün-insan yaşasın diye idrak etmek isteyeni. Böylece kendi batışını ister o. Severim ruhu dolup taşanı, bu yüzden kendisini bile unutanı ve her şeyi içinde barındıranı, böylece batışı her şeyi olur onun. Severim ruhu ve kalbi serbest olanları, böylesinin kafası, yalnız kalbinin kabıdır. Fakat kalbi onu batmaya sürükler. Severim insanların üstünde asılı duran kara buluttan tek tek düşen ağır damlaları. Yıldırımın yaklaştığını haber verirler ve öylece yok olurlar. Bakın, ben bir yıldırım habercisiyim ve bulutun ağır bir damlası, bu yıldırımın adı: üstün-insan.
|Nietzsche, Böyle Buyurdu Zerdüşt ❤