Kendi kalemimden...
Bu Gün Seni Yüreğimde Öldürdüm...!
Ne Zaman Islatsa Yağmur Bu Kaldırımları Buğulu Bir Hal Alır Gözlerim Sonra Süzülür Gözyaşı Tanecikleri...
Ne Zaman Ağlayıp Sızlasa Bir Yorgun Bulut Kıramaz Gönlüm Esaret Zincirlerini...
Yüreğim Saçlarımdan Dağınık Gözlerimde Ümitsiz Bir Bekleyiş, Kederler İçinde Yalnızlığımı Öğütüyorum...
Sevgimi Ayağının Altına
Yoruldum
Tabire Caizim..
Bütün tabirlere caizim. Beni teşbihlerin tamamı hatasız. En malum şekliyle ilanım. Uzun lafın kıssası çok yoruldum Allah'ım...
Bazen düşünüyorum da çok düşünüyorum " Aynı yerden kaç kez kırılırki bir insan...
Evet bende tahammül yok ama biliyorum artık tahammülde de ben yokum..
Acaba diyorum Allah'ım bıkmakta benden bıkmışmıdır. Ortanın da ortasında kadar ortalıktayım. Yol değil sanırım adımlarım bitti...
Sahi bir kalana kaç giden düşüyor. Sen çok insan yarattın Allah'ım bilirsin böyle kalpten gidenler hangi kalbe giriyor...
Anlımın yazısında kim bilir kaç paragraf var. Her satırın başında başıma bir hal geldi. Ben öyle kendi halimde...
13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğdeliyim. İlk okula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca; hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam; sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım; çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğdeliyim. İlk okula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca; hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam; sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım; çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
O zamanlar sobalıydı evimiz. Sabah soba yanana kadar çıkamazdık yataktan annem benim nasılda üşüye üşüye yakardı sobayı oğlum ısınsın diye. Babam zaten işe erken giderdi ekmek parası işte. Soba yanardı kalkardım. Sobaya tükürür tükmüğün zıplaya zıplaya kaybolmasını beklerdim. Annem evde yokkende sakız atardım erirdi ama iz yapardı. Babam eve