Mehmet Zahid ESER: "Kendi kalemimden...": Kendi kalemimden... Not: Yazdığım yazıların tamamını bu gönderide okuyabileceğiniz gibi, gruplandırdığım bazı yazıların başlıklarının yanına koyduğum linklerden gönderilerin sayfasına tek tek de ulaşabilirsiniz. MASALLAR: 1- Çoban Köpeği ile Sokak Köpeği: #36186167 2- Minik Kedi Yavrusu: #36584901 3- Köpek...

Not: Yazdığım yazıların tamamını bu gönderide okuyabileceğiniz gibi, gruplandırdığım bazı yazıların başlıklarının yanına koyduğum linklerden gönderilerin sayfasına tek tek de ulaşabilirsiniz. MASALLAR: 1- Çoban Köpeği ile Sokak Köpeği: #36186167 2- Minik Kedi Yavrusu: #36584901 3- Köpek Balığı ile Hamsi: #48983632 4- Bir Serçe Masalı: #97082402 HİKÂYELER: 1- Son Durak: #32860388 2- Çıracı Öğretmen: #107493105 ŞİİRLER: 1- Sirâyet: #35767399 BAŞARILAR: 1- 4.5 Ayda 20 kilo verdim: #102075603 -------------------------------------------------------------------- Bir yapbozun kaybolan parçası gibiyim. Ne yerimi bulabiliyorum, ne de bir yere uyum sağlayabiliyorum. -------------------------------------------------------------------- DERT SANCAĞI Bir bahardı ardından ağladığım Adına son dedikleri, son olmayan Ve hiç bitmeyecek yazgının Ortasında kalakalmış gençliğim -------------------------------------------------------------------- Bir insân mutlu olmasını bildiğinde, sevdiğinde kusûr görmez. -------------------------------------------------------------------- Bir şey var ki o şey eksik olunca yarım kalmış gibi hissediyorum. Rûhum daralıyor, günüm kötü geçiyor, hayâtım kararıyor. Ve bir gülüşün yetişiyor: Gönül çehrem aydınlanıyor. Seni hissediyorum nefesimde, kanımda, kalbimde, varlığımda... Bir de şey diyecektim: Dünyâm seninle güzelleşti, doğduğun günde. -------------------------------------------------------------------- Yeri doldurulamayan bir boşluğun yokluğundayım. -------------------------------------------------------------------- Her gün yoklamadan geçtiğin bir dünya; buradayım deyip var olduğun, sessizliğe bürünüp yok olduğun. ------------------------------------------------------------------- beni aydınlatan ışığım söndüğünde karanlıkta kendime yol ararken bulduğum yol, bildiğim yoldu oysa kendime kendimi bulduğum yol -------------------------------------------------------------------- Doğruyu bulana kadar, yanlışa mahkûmuz! -------------------------------------------------------------------- Fazla nâs, âşık utandırır. -------------------------------------------------------------------- Bencil olmadığım gibi benci de değilim. Sencil olabilirim, senci olabilirim ama bunlar başka şeyler. -------------------------------------------------------------------- Allâh'ı seven bir insânın, gönlünde hiç boşluk olur mu? -------------------------------------------------------------------- Seveceksin, sevildiğini hiç hesaba katmadan, çok seveceksin... -------------------------------------------------------------------- Değer dediğimiz şey; sadece sizin karşı tarafa verebileceğiniz bir şey değil. Karşı tarafın da, sizin önemli olduğunuzu hissettirebileceği bir şey. -------------------------------------------------------------------- Önünden baharı alınmış yaz gibiyim. -------------------------------------------------------------------- gözlerin gözlerime hapsolmuş ağlasam da yerin değişmez ki kalbin kalbimde var olmuş kanasam da yerin değişmez ki -------------------------------------------------------------------- Toprağın suyu sevdiği kadar Ben de seni seviyorum, kavrulma. --------------------------------------------------------------------

Hasan Ali Toptaş 'ın bir alıntısında şu ifâdeler geçiyor: "Herkes çiçek götürüyor birilerine. Sevginin, çiçek dediğimiz otlarla ifâde edilmesi şart mı yani?" Hasan Ali Bey'in bu alıntı cümlesini çok sevemedim. Şöyle ki, sahibi olduğumuz bir çöl hayâl edelim. Çölün belli bir toprağını verimleştirip bahçe oluşturalım. Bahçenin içinde en güzel çiçekleri yetiştirelim. Sonra o bahçeyi, sevdiğimiz insâna hediye edelim ve karşımızdaki kişiye şu cümleyi kuralım: "Çölüme hayât olur musun?". Bence, birilerine çiçek verilirken bu duygu hakîm oluyor insânlarda. -------------------------------------------------------------------- Hangi yağmur, yüreğimi ıslatabilir ki, baharı sen olan... Hangi güneş, gönlümü ısıtabilir ki, yazı sen olan... Hangi rüzgâr, kalbimi serinletebilir ki, meltemi sen olan... Hangi buz, sol yanımı soğutabilir ki, hârı sen olan... -------------------------------------------------------------------- İnsân, dört mevsim gibidir. Bir insânı sevmesini bilirsen her mevsimi güzeldir. -------------------------------------------------------------------- Hâlini anlatanı, anlayışla karşılamak lâzım. Yani, hâlden anlamak lâzım. -------------------------------------------------------------------- Gerçeklere rağbet, yalanlara merhamet yok. -------------------------------------------------------------------- LİKÂ* Ateşine har Ömrüne yâr Farkına var Gönlüne sar * kavuşma. -------------------------------------------------------------------- Gözlerine çömdüm, önce beni gör, sonra dünyayı. -------------------------------------------------------------------- DUHTER-Î GÜLÇEHRE* Bir sonbahardı gülüşünün ardına saklanan Dal misâli sararmış yapraklardan paklanan Hüzün ayı kasım derler ya gerçekte öyle mi? Zâlim duygularındır bu görünürde aklanan * gül yüzlü kız -------------------------------------------------------------------- İNDİMÂÇ* Gözlerindeki bağlılığın buğusu Burnundaki âşkımızın kokusu Bir ân olsun bırakmaz bizi Dudağındaki muhabbetin tutkusu * Kenetlenme -------------------------------------------------------------------- ÇİÇEK ile ODUN Gözyaşlarınla soldun Saçını başını yoldun Yüreğimin ta derininde Sessiz sevdâm oldun -------------------------------------------------------------------- Varlığım yokluk benim. -------------------------------------------------------------------- CİLVEGÂH* Âşkın derine devir Cânan nâdide nevir** Gönlüme vur ateşi Yangın yerine çevir * Cilve edilecek yer. ** Bet beniz, yüz rengi. -------------------------------------------------------------------- Yüreğim, sende tutundu. -------------------------------------------------------------------- Nerede olursan ol, nereye gidersen git, nereye bakarsan bak, sana olan sevdâm; sözlerimdedir, gözlerimdedir, yüreğimdedir, seninledir... -------------------------------------------------------------------- Sevdiğim her şey sende vukû' bulmuş... vukû': olmak, meydâna gelmek. -------------------------------------------------------------------- Sen; yağmurlardan sonra gelen, içimi ısıtan bir güneşsin. -------------------------------------------------------------------- Mükemmel insân yoktur; kusurlarını örtbas edebilen, mükemmeliyetçi insân vardır. -------------------------------------------------------------------- İnsânların en güçlü silâhları kitâplarıdır. En büyük cephâneleri de düşünceleridir. En başarılı askerleri ise fikirleridir. Güç, cephâne ve askerden daha mühim olan bir şey varsa o da insânın, içten teslimiyetle kalbinde hâsıl olmuş, samîmî bir imân varlığıdır. -------------------------------------------------------------------- DÂVET-İ RÂHMANÎYE* Tâlibim kapına ey yâr! Aç kollarını beni sar... Seni yaşadıktan sonra Bu kalp senin için var. * Râhman-î Dâvet -------------------------------------------------------------------- ANDELÎB-İ ÂŞK* Söyle anne yerin dolar mı? Nûr gibi mis yüzün solar mı? Dünyaya getirdiğin evlâdın Kokladığın gülleri yolar mı? * Âşk Bülbülü -------------------------------------------------------------------- Râvîyi* hârık sandık ama anlamayı muktedir* saydık. * anlatan ** hârika ** güçlü -------------------------------------------------------------------- Doğru olanı, doğru zamanda kavuşmak için beklemenin, daha doğru olduğunu düşünüyorum. -------------------------------------------------------------------- ADEM-İ MALÛMİYET* Bir pınarın taşındayım Umutların başındayım Kardelenler çiçek açmış Ekmeğinde aşındayım * belirsizlik. -------------------------------------------------------------------- BÎ-RÂHE* Taştım taşacağım, bir türlü sığamadım benliğimde, Cefakâr bedenim, sarıp sarmalıyor bilinmezliğimde, İki bahar arasında sıkıştım kaldım, ağlasam mı gülsem mi? Esip gürlesem, yaksam yıksam her şeyi, sensizliğimde. * Çıkmaz sokak. -------------------------------------------------------------------- * Yazmakla yanmak arasında ne kadar güçlü bir bağ var ise kanmakla kanamak arasında da mutlak bir bağıntı vardı. -------------------------------------------------------------------- * Düşen, ayağa kalktığında, daha sağlam adımlar atar. -------------------------------------------------------------------- * Ölümü bir kere tadan, bir daha dünyaya meyletmiyordu. -------------------------------------------------------------------- * Hadi tut elimden Bana, senin gözünden yaşamayı öğret! -------------------------------------------------------------------- * Annem: Gelen, giden oldu mu? Ben: Gelmeyenler ve gidemeyenler... -------------------------------------------------------------------- * Sen, benim kalbimin elektriğisin. Aramızda çok büyük fırtınalar da kopsa sen gitme! -------------------------------------------------------------------- * Ben, sana; âşk, sadakât ve güven vadediyorum. -------------------------------------------------------------------- * Gözyaşların, bu gökyüzünün yağmurları gibi; rûhumun en karanlıklarına işliyor, beni benden alıyor, derinden sarsıyor, hüznün sancağına yerleştiriyor. -------------------------------------------------------------------- YOLUNA DİLLER DÖKTÜM "Dünyadaki varlığım seninle bütünleşti." -------------------------------------------------------------------- VUSLAT* Bağışlayan'a: Sen, dışarıdan anahtar deliği olmayan kalbimin kapılarını, içeriden sonsuza kadar açılmamak üzere kilitleyip en merkezine yerleştin. Rûhumun yönetim merkezini ele geçirip tüm bedenimi, en ufak zerresine varana kadar, her yerini istîlâ ettin. Bütün duyu organlarımın ayarını bozup hâkimiyeti Sen'de olmak üzere kontrolü ele geçirdin. Sen var ya Sen, varlığı bir, kudreti sonsuz olan, eşi ve benzeri olmayan Sen, O'nu bana bağışladın! Hamd-ü senâlar** sana... Bağışlanan'a: Cennet kokulum, nûr yüzlüm, hoşgeldin... Gönlü pak, neşesi huzur olan yârim, hoşgeldin... Hoşgeldin, güzel sultânım, biricik sevgilim, sonsuz ve tek âşkım... Hoşgeldin, varım yoğum, alınyazım, gönlümün şifâsı, cânım, cânanım hoşgeldin... * (Sevgiliye) ulaşma, erişme, kavuşma. ** Cenab-ı Hakk'a hamd ve O'nu isimleriyle medhetmek. -------------------------------------------------------------------- BOZUK RİTİM Yaradan, Her şeyi yoktan var eden, Yaratılanları birbirine Bağlayan, kenetleyen! Onu çıkardı karşıma. Kâderime yazılan, O yazılmışların en güzeli... Nâdîde bir şiir, belki sıradan! Ama zâtıma* mahsûs, Okudukça okuyasım Dinledikçe dinleyesim Gelir, bir âfet-i devrân!** Gayritabiî*** bir durumu da yoktu öyle. Olması gerektiği gibi Sade ve yâlın, Biraz serseri, Biraz da şımarık... Ve nev-i şahsına münhasır**** Bir karâkteri, Bir de muvâzenesiz***** bir Hâli vardı, beni benden Alan, vermeyen! ********************* * kendime ** devrin güzeli *** olağan dışı **** kendine özgü ***** dengesiz -------------------------------------------------------------------- GİRDÂP* Gözlerinin keskin uçurumlarından düşüyorum. Kendimi, kalbinin kuytu köşelerinde buluyorum. Mide sancılarında çalkalanıp kaybolurken Bilinmez karanlıkların içinde savrulup gidiyorum. * burgaç, dönme, eğrim, çevri, anafor. -------------------------------------------------------------------- ACZ Deniz adamı sakin denizlerde Yüzerdi her zaman ki gibi Bir daldı mı derinliklere Amansız çırpınışlarda Bulurdu kendini -------------------------------------------------------------------- CANHIRAŞ* İçimin hengâmesinde** sarardı yapraklarım Gönlümün yıkılışında kapandı kapılarım Anlamak kâderimde yaralanmaksa Rûhumun çırpınışında sonlandı duygularım * Yürek parçalayan, dayanılamayacak şekilde üzüntü veren. ** Patırtılı, gürültülü olay; kavga. -------------------------------------------------------------------- Link: #35767399 SİRÂYET¹ Ey fâni, tefekkür² et, eyleme gönlünü vîrân³ Zevâhirine⁴ aldanıp da sanma kendini mîrân⁵ Haddizâtında⁶ şu ehven-i şer⁷ dünyada Âmiyâne⁸ şeylerle meşgul olma her ân 1 başkalarına geçme, bulaşma 2 düşünme, düşünüş 3 yıkılmış, yıkık 4 dış görünüş 5 sultan, paşa, bey 6 aslına bakacak olursak, aslında 7 kötünün iyisi 8 basit, sıradan -------------------------------------------------------------------- VURACAKSAN SEN VUR Vuracağım seni demiştin ya! Çoktan vurdun sen beni. Ateş ettin! Bitmeyen şarjörünle* Mermi gibi gözlerinle Delik deşik ettin. * güzel düşüncelerinle, aşkınla, sevginle, cilvenle -------------------------------------------------------------------- HÂLETİRÛHİYE* Biz olmalıydık, sokağımızdan güz gitmeden Haşin rüzgârların kızgınlığı sönüp dinmeden Gözlerden uzak iki göz evimizde Diz dize dinlediğimiz, en son şarkı bitmeden * Rûhsal durum -------------------------------------------------------------------- DERT ÇUKURU Âşk hiç ummadığın bir ânda gelir rûhuna, Hesap etmeden, ânsızın... Kala kalırsın, anlamazsın bîçâre* Derinliklerde kalır bir yâr, bir de yâre...* * Çâresiz. ** Yara. -------------------------------------------------------------------- SERZENİŞ Gülüşünü ömrüme, Gecemi gündüzüne, Sevdâmı sevdâna, Kat da sev beni... -------------------------------------------------------------------- MEBHÛT* Uyku denen illet Vakit desen zillet Günün bu saatinde Uyunur mu millet? * Şaşkınlık içinde kalmış olan. -------------------------------------------------------------------- ADEM-İ TAHAYYÜZ* Yokluğun suya hasret bir kara toprak Kâderim derin, bulanık bir bataklık! Sensizlik, hırçın okyanuslarda Liman arayan bir gemi! Battıkça çıkamadığım, çırpındıkça Dibe gittiğim bir girdâp gibi... Zaman sanki belirsizliği seçmiş Kurtar beni bu bilinmezlikten. * Mekândan münezzeh oluş. -------------------------------------------------------------------- NAMÜTENÂHÎ* ÂŞK Seni tanımak istiyorum, sana dair her şeyi... Her ân'ını yaşamak, mutluluğuna ortak olmak... Huzûr bulduğum, neşem, varım yoğum, alın yazım Seninle sonsuzluğa el ele yürümek istiyorum... * Sonsuz -------------------------------------------------------------------- KASVET* Aralandı bana bir ara Gecenin rengidir kara Zehriyle hemhâl** oldu İçimdeki kapanmayan yara! * Sıkıntı. ** Bütünleşmek. -------------------------------------------------------------------- Şeb-i Âlâ* Ve bir gün daha bitti. "Merhaba" yeni bir günde, güneşe hasret gecelerimin güzelliği... Gönül penceremden sesleniyorum: "Uykunun en tatlı rüyâlarında bul kendini. İyi geceler..." * İyi geceler -------------------------------------------------------------------- Bâd-ı Hazân* Rüzgârlı bir bahçem var, gönlümün serinliğinde. Rûhum seni arıyor, düşüncelerin gizliliğinde. Buğulu, bulanık gözlerde saklıyorum Hüznün terketmediği, ömrümün derinliğinde. * Sonbahar Rüzgârı -------------------------------------------------------------------- GÜZE GÜN AYDI Gözlerini aç hadi, senli benli rüyâları bırak da sonbaharın hüzünlü yağmurlarını seyret, sabah pencerenden. her gün aslında yağmurlu bir gün bende, gözlerimdeki yaşlar oluk oluk akan sular gibi, seller oldu herşeyi yıkıp geçen. sen pencerenden bakmaya devam et, ıslanmış bir ben olacak senin âşkından. eğil de bir şey fısıldayacağım: Günaydın, beni sonbaharında ıslatan ey güzeller güzeli kız... -------------------------------------------------------------------- HAFÎ* yıpranmış sayfalarda buldum seni... baş harfini kazıdığım... sonu yazılmamış kelimelerde... çizilmiş karalanmış kalplerde... * Gizli, saklı şey. -------------------------------------------------------------------- GÜZ Dalgalar sahile çarpar Esme ey deli rüzgâr Sen esince nasıl da Yüreğim sızlar -------------------------------------------------------------------- AŞK-I HÜDÂ Savrulan bir kıvılcımınla parlıyorum. Sevgime ateşini atıp harlıyorum. Dünya yansa ne yazar! Gönlümdeki yangınınla kavruluyorum. -------------------------------------------------------------------- KALBİMDEKİ İMÂN* 1 Âşk seninle güzel ve ekledi: Gerçek âşka giden yolda Benimle gel... 2 Kutsal itâatim koşulsuz ve gökler aydınlandı: Hakk emânetimi korumak için Benimle uç... 3 Rabbinin adı ile başla ve okurken dedi: İndirilenlerin doğruluğuyla gerçekliğini Benimle gör... 4 Müjdeleyicilerin yolundan yürü ve açıkladı: Haber verilen emirlerle yasakları Benimle bil... 5 Sadakâtim sonsuz ve devam etti: Sonu olmayan başlangıcı Benimle sev... 6 Farket bütün olan, biteni ve teslimiyetle söyledi: O'ndan gelip O'na giderken Benimle kal... *İmânın şartları -------------------------------------------------------------------- GELECEKTEKİ GELMEKTE OLANA BİR MEKTUP! Bugün ayrı bir özledim seni. Biliyorum ve inanıyorum ki bir gün karşılaşacağız ve ebediyete kadar ayrılmayacağız. Söylesene bensiz ne yapıyorsun? Sahi ne yapıyorsun şimdi? Günün nasıl geçti? Dün ne yaptın meselâ? Günlerin, ayların, yılların bensiz nasıl geçti? Düşünmeden alamıyorum kendimi. Sen de beni merak ediyor musun? Nerede kaldı bu adam? Hangi boş işlerle uğraşıyor diye düşündün mü hiç? İnan seni bekliyorum, hasret kaldığım! Sensiz yarım yaşamaya çalıştığım hayâtımı, tamamlamanı bekliyorum. Arıyorum seni! Aranmaması gereken yollarda, çıkmaz sokaklarda... Deli divâne dolaşıyorum, kuytu köşelerde, bîtap bir vaziyette, sana ulaşmaya çabalıyorum. Arada bocalıyorum da. Ama olsun seni bulacağım elbet. Bir umut vîrâne binâlarda, ıssız mekânlarda, sana bakınıyorum. Bir iz ümidiyle girmedik yer, çalınmadık kapı, ulaşılmadık şehir bırakmıyorum. Seni arıyorum her yerde. Cadde cadde ilânlar asıyorum. Kaybımı arıyorum! Sensiz geçen zamanlarımın kaybını... Bulamadığımı, özlem duyduğumu arıyorum. -------------------------------------------------------------------- Son Durak! Bundan seneler önce, yeni taşındığımız mahallemizdeki hânelerin sayısı 20-30 kadardı. Şimdiki gibi yüksek binâlar da pek yoktu. Herkes birbirinden haberdâr olur, oturulup kalkılır, muhabbetler esirgenmezdi. Yeni birileri taşınsa hoşgeldine gidilir, tanışılır, kaynaşılırdı. Ya şimdi! *** Bir kış günü, yeni evimizden ilkokula gitmek için, sabah yedideki otobüse binmek üzere evden çıktım. Durağa varır varmaz arkamda sakallı, 65-70 yaşlarında, dinç, yaşlı bir amca belirdi. "Esselâm-ü Aleyküm evlâdım" dedi. Ben de "Ve Aleyküm Selâm amca" dedim. Amca, kendini tanıttı. Aşağı sokaktaki evlerden birinde oturduğunu, komşumuz olduğunu söyledi. Kimin çocuğu olduğumu, ismimi, okulumu, kaça gittiğimi, kısaca öğrenmek istediği bütün soruları bir bir bana yöneltti ve soruların cevaplarını sırayla tek tek verdim. Bir süre muhabbet ettikten sonra otobüs geldi. Otobüse bindik, amca yol boyunca kendinin duyabileceği şekilde duâlar okudu, tesbihler çekti. Okula varmam yarım saat kadar sürdü. Amca da benden bir durak sonra ineceğini söylemişti. Ben inerken amca da inmek için hazırlık yapıyordu. Ertesi gün, durağa yine erken gelmiştim. Birkaç dakika sonra o amca geldi. Selamlaştık, hâl hâtır sorduktan sonra "Boş boş beklemeyelim, otobüsün gelmesine daha var, gel iki durak geriye yürüyelim, spor da olmuş olur" dedi. Her gün bir iki durak artırıp geriye doğru yürüdük. Bir müddet sonra evden daha erken çıkmaya başladık ve son durağa kadar yürüyüyorduk. Yürürken amca duâlar okuyor, tesbihler çekiyordu. Dediği gibi spor da oluyordu. Böylece kendini daha iyi hissediyordu. Bir gün "Evlât" dedi. "Biliyor musun, bu otobüs duraklarının bir son durağı olduğu gibi insânın da bir son durağı var. İnsânın son durağı, otobüs durağı gibi değil, istesen de istemesen de son durağına varacaksın. Mühim olan son durağına gelirken tuttuğun yoldur. Yolun bazen pürüzsüz bazen de yolunda çakıl taşları, çukurlar olacak. Bu yol hem yokuşlu hem de inişli bir yol... Tökezleyip düşebilirsin de... Ama ne olursa olsun sabrederek yoluna devam edeceksin." dedi. Bugün zil çaldı, kapıyı açtım, yine o amca. "Hadi gel, aşağı sokaktaki komşunun düğünü var, pilav yiyelim" dedi. Ben de "Peki amca, hemen hazırlanıp çıkıyorum" dedim. Hazırlandım, çıktım. Yolda yürüyoruz amca sözüne devam etti: "Sıla-i Rahîm'in büyüğü akrabayı, konu komşuyu ziyaret etmek, davetlerine icabet etmektir. Özellikle bayramlarda, düğünlerde, hastalandıklarında ziyaretlerini aksatmamaya gayret göstermektir. Bir gönül alabiliyorsan ne mutlu sana! Sıla-i Rahîm'in küçüğü ise camiyi ziyaret etmek yani cemâatle beş vakit namaza imkânların dâhilinde tâbi olmak, namazında, tesbihâtında ve duânda gönlünü Allâh'a bağlamaktır." dedi. Bir iki dakika yürüdükten sonra düğüne katıldık. Düğün sahibi bizi görünce yüzü güldü, memnun oldu. Bize "Hoşgeldiniz, Allâh razî olsun." dedi. Pilavımızı yedik, karnımızı doyurduk. Öğle ezanı okunmaya yakın düğünden ayrılmak için ayaklandık. Düğün sahibi, biz düğünden ayrılırken de "Ayağınıza sağlık, yolunuz açık olsun." dedi. Biz de "Allâh'a ısmarladık" dedikten sonra caminin yolunu tuttuk. Velhasılıkelâm, Allâh hiçkimseyi doğru yoldan ayırmasın. İstikâmetimiz ne ise vardığımız yer de orası olacak. Selâmetle... -------------------------------------------------------------------- KÖPEK BALIĞI İLE HAMSİ MASALI Bir zamanlar Karadeniz'in derin sularında, sürü hâlinde yaşayan, "Çılgın Hamsiler" lâkaplı balıklar varmış. Bu balıklar, dans ede ede yüzerlermiş. Çılgın Hamsiler'in kıvrak ve çevikçe dans edişleri o kadar hârikaymış ki dillere destânmış. Komşu balıkların hem ilgisini çekermiş hem de komşu balıklar gıpta ile hamsileri izlerlermiş. Güzelliklerine de hayran olmayan yokmuş. Çılgın Hamsiler'in bir de lideri varmış. Lider, asîl ve güçlüymüş. Liderin birçok yavrusu varmış. Yavrularından biri, diğer yavrulardan daha uyanık ve kötü kişilikliymiş. Bu yavrunun ismi Hamsicân'mış. Hamsicân kanaâtkar olmadığı için, hiçbir şeyden memnun olmaz, menfaâtine uymayan ufacık bir şeyde hır gür çıkarırmış. Geçimsiz ve huysuzmuş. Hamsicân'ın olduğu yerde kavga gürültü hiç eksik olmazmış. Hamsicân, sürekli kardeşleriyle dalaşır, huzursuzluk çıkarırmış. Kardeşlerine karşı baskın çıktığı gibi sürüdeki diğer yavru balıklara karşı da üstünlüğü ele geçirmiş. Günlerden bir gün, yavru hamsilerin ebeveynleri her zamanki gibi evlerine yiyecek getirmek için, açık denize açılmışlar ama ne olduysa akşam ebeveynler evlerine dönmemişler. İlk defa, büyükleri olmadan denizin sığ yerindeki yuvalarında yavrular; korku ve tedirgin içinde bir geceyi geçirmişler. Sabaha doğru ebeveynlerinden biri; yaralı, yorgun ve bitkin bir şekilde yuvalarına yaklaşmış. Çok yüksek sesle bağıramasa da "Kaçın!.. Kaçın!.." diye sesini yavru balıklara duyurmaya çabalıyormuş. Hamsicân erkenden uyandığı için, uzaktan gelen sesi, yavruların içinden ilk fark eden o olmuş. Sesi, daha sonra bütün yavru balıklar işitmiş. Yaralı ebeveyni hemen tanımışlar. Bu gelen, Bilgin Dede'ymiş. Yavruların yanına gelen Bilgin Dede, biraz soluklandıktan sonra, gözleri yaşlı bir şekilde, yavru balıkların ebeveynlerinin başına gelenleri, tek tek anlatmaya başlamış: "Yavrucaklarım!.. Dünkü yiyecek arayışımız sırasında, daha önce hiç karşımıza çıkmayan, efsânelere konu olan, ismine Köpek Balığı denilen, dev bir balık yolumuzu ânsızın kesti ve sürümüzde ne kadar balık varsa, hepsini parçalayıp yuttu. Malesef ki ebeveynleriniz artık hayâtta değil, çok üzgünüm." demiş. Bilgin Dede'nin yaralı hâlinin şokunu üzerlerinden henüz atamayan yavrucaklar, bütün ebeveynlerini kaybettiğini anlayınca, önce derin bir sessizliğe bürünmüşler, daha sonra feryat figân ağlamaya başlamışlar. Bütün yavruların gözyaşları, denizin tabanında kümelenmiş. Çünkü, gözyaşlarının tuz yoğunluğu, deniz suyundan daha ağırmış ve ilginçmiş ki denize karışmıyormuş. Bilgin Dede, bu sıradışı durumu daha önce yavrucaklara anlatmış ama onlar, bu doğa olayını şimdi farkedemeyecek kadar üzgünlermiş. Bilgin Dede evine geçip yaralarını sardıktan sonra dinlenmeye başlamış. Aradan biraz zaman geçince Hamsicân, intikâm dolu sözlerle Köpek Balığı'nı yok edeceğini haykırıp yavru sürüsüne kendi liderliğini ilân etmiş: "Arkadaşlarım!.. Bundan böyle sürümüzü ben yöneteceğim. Benim söylediklerimi harfiyen yerine getirmenizi ricâ ediyorum." demiş. Yavruların hiçbiri, bu durumdan memnun değilmiş. Bilgin Dede hayâttayken, bu duruma razî olmayacağını da biliyorlarmış. Bilgin Dede, birkaç gün dinlenip kendini topladıktan sonra yavruları bir araya toplamış: "Yavrucaklarım!.. Elzem bir olay sonucunda bu duruma düştük. Aç olduğunuzu biliyorum. Yakın bir mesâfede, daha güvenli bir yer var. Orası, yiyecek bakımından buradan daha iyi ve güvenilir. Birazdan oraya geçeceğiz. Hazırlığınızı yapın." demiş. Bilgin Dede önderliğinde yavrucaklar, hüzünlü bir vedâ ile büyük ve görkemli yuvalarını terketmişler. Bilgin Dede, eski yuvalarına arada bir ziyârete gidebileceklerini de belirtmiş. Yeni yuvaları hem güzel, hem güvenilir, hem de yiyecek bakımından epey zenginmiş. Eski yuvalarına göre yeni yuvaları, biraz küçük bir alana sahipmiş ama sürü eskisi gibi kalabalık olmadığı için, sorun teşkil etmiyormuş. Günlerden bir gün Hamsicân, intikâm almak için, Köpek Balığı'nı aramaya koyulmuş. Çok toy olduğu için, açık denizde yolunu kaybetmiş. Birkaç gündür aç, sefil ve yorgun bir hâlde ilerlerken, bir yiyecek alanına rastgelmiş. Güzelce karnını doyurup tekrar yola koyulmuş. Hamsicân yola koyulmasıyla bir ânda, Bilgin Dede'nin anlattığı o dev balık, karşısına çıkagelmiş. Önce biraz tırsmış ama cesaretlenip Köpek Balığı'na doğru ilerlemiş. Hamsicân, tek başına olduğu için Köpek Balığı, onu farketmemiş ve önünden geçip gitmiş. Hamsicân, Köpek Balığı'nın kendisinden korkup kaçtığını sanarak arkasından kovalamaya başlamış. Bir müddet sonra, Köpek Balığı kocaman ağzını açıp âni bir manevra yaparak hızlı bir şekilde, 180 derece dönmüş. Zavallı Hamsicân, bir ânda kendini karanlık bir boşlukta bulmuş. Artık, Köpek Balığı'nın midesindeymiş ve nefes almakta güçlük çekiyormuş. Hırsına kurban gittiğini anlamış anlamasına ama iş işten geçmiş ve son nefesini verip ölmüş. Günler, haftalar geçmiş. Sürü, Hamsicân'dan ümidini kesmiş. Bilgin Dede, her zamanki gibi yavruları arada sırada toplayıp nasihâtlerde bulunuyormuş. Yine günlerden bir gün: "Yavrucaklarım!.. Öfkeyle kalkan, zararla oturur. Dik başlı olmayınız. Önemli konularda ortak karar alınız. Birliğinizden ayrı hareket etmeyiniz. Herkes farklı fıtratlardadır. Önemli olan, birbirinizle iyi geçinmektir. Hâl ve hareketlerinizde uyum sağlayınız. Birbirinizi daima koruyup kollayınız. Yapıcı olunuz, yıkıcı olmayınız. Saygı ve sevgiyi her zaman, ön planda tutunuz. Birbirinizin hakkına riâyet ediniz ve hak yemeyiniz. Âdil davranınız. Adâletle hareket ediniz. Çalışkanlığınızdan ödün vermeyiniz. İstikâmet üzere dosdoğru olunuz. Hâyır ve yardımda öncü olmaya devam ediniz." demiş. Yavrucaklar, Bilgin Dede'nin nasihâtlerine uyup musmutlu, güzel bir hayât sürmüşler. -------------------------------------------------------------------- MİNİK KEDİ YAVRUSU MASALI Bir zamanlar, büyük bir şehirde, dokuz yaşında, zeki mi zeki, güzel mi güzel, ismi Ayşecik olan bir çocuk yaşarmış. Ayşecik'in hiç kardeşi yokmuş. Annesi ve babası çalıştığı için, evde cânı çok sıkılıyormuş. Bir gün, annesine: "Anneciğim, cânım çok sıkılıyor. Okulda kardeşi olmayan arkadaşlarımın kedisi veya köpeği var. Ben de bir tane kedi istiyorum. Ne olur, bir tane kedi alalım!" diyerek ağlamaya başlamış. Gerçekten de Ayşecik'in evde cânı çok sıkılıyormuş. Annesi, kızının bu hâliyle ilgilenmemiş. Çünkü kedileri pek sevmiyormuş. Zaten kızıyla da vakit geçirmezmiş. Ayrıca vicdânsız bir kadınmış. Ailesini pek önemsemezmiş. Varsa yoksa hayatı işten ibâretmiş. İş çıkışı eve geç gelirmiş. Haftasonları da alışveriş merkezlerinden hiç çıkmaz, pahalı pahalı eşyalar alır, maaşını har vurup harman savururmuş. Ayşecik de küçük yaşına rağmen pek hamaratmış. Olgun insânlar gibi evin temizliğini yapar, yemek pişirir, bulaşıkları yıkar, yıkanan çamaşırları serermiş. Çamaşırlar kuruduktan sonra da ütülermiş. Ayşecik, annesine anlattığı gibi, gözyaşları içinde, babasına da durumu anlatmış. "Annem, kardeşimin olmasını istemiyor, kedi almamıza da olumlu bakmıyor. Bir tane kedi istiyorum babacığım! Lütfen alalım, evde çok bunalıyorum. Okuldan eve gelince evde yapayalnızım. Siz, eve çok geç geliyorsunuz. Benimle doğru düzgün ilgilenmiyorsunuz. Apartmanda hiç arkadaşım da yok. Ne olur, bir tanecik kedi istiyorum. Olur mu babacığım?" demiş. Babası, kızının bu hâline çok üzülmüş. Ertesi gün, babası işten çıktığı gibi, ismine petshop denilen evcil hayvan dükkanına gitmiş. Dükkandan bir tane yetişkin bir kedi satın almış. Kediyi güzel bir kafese koydurtup eve doğru yola çıkmış. Odasında ders çalışan Ayşecik, babasının evin ziline basmasıyla koşar adım giderek kapıyı açmış. Karşısında babası ve babasının elindeki kafeste, tüyleri pamuk gibi bembeyaz olan bir kedicik varmış. Ayşecik mutluluktan kulakları çınlatan bir çığlık atmış. O kadar çok sevinmiş ki ağzı kulaklarına varmış. Babasının elinden kafesi aldığı gibi odasına götürmüş. Kafesi açmış. Kediyi kafesten çıkartmış. Kediye önce sarılmış, sonra da kediyi öpüp koklamış. Mis gibi kokuyormuş kedi. Ayşecik bu kez mutluluktan ağlıyormuş. Kedi de çok sevildiği için mutluluktan mırlıyormuş. Kedi o kadar çok mırlıyormuş ki, Ayşecik kediye 'Mırmır' ismini vermiş. Ayşecik'in artık cânı hiç sıkılmıyor, günlerinin büyük bir bölümünü, Mırmır ile eğlenerek geçiriyormuş. Gel zaman git zaman, Mırmır komşu evlerin balkonlarında gezmeye, yeni arkadaş kediler edinmeye başlamış. Bir gün, Mırmır hamile kalmış. Hamileliğinin son günleri hastalanmış. O kadar hâlsizleşmiş ki, yattığı yerden kalkamıyormuş. Bir müddet sonra Mırmır'ın dört tane yavrusu dünyaya gelmiş gelmesine ama yavrulardan üç tanesi ilk günü atlatamamış, ölmüş. Mırmır ölen yavrularına o kadar çok üzülmüş ki, gözyaşları içinde miyavlıyormuş. Mırmır'ın da pek durumu iyi değilmiş. Mırmır, ölen yavrularının acısına dayanamayıp iki gün sonra o da ölmüş. Ayşecik, bir yandan Mırmır'a, bir yandan da ölen yavrulara ağlıyormuş. Yaşayan yavru ise anne sütü ile beslenemediği için, o kadar cılızmış ki tüy gibi hafifmiş. Ayşecik, yavruya bakmakta zorlandığı için, Ayşecik'in annesi yavruyu, Mırmır'ı aldıkları dükkana götürüp vereceğini söylemiş. Annesinin çok sevdiği, maaşının yarı fiyatına satın aldığı ayakkabının, işe yaramayan kutusunun içine annesi yavruyu koymuş. Kutunun içindeki yavruyu, arabasının ön koltuğuna koyup arabayı sürmeye başlamış. Hava bir ânda kapanmış. Simsiyah bulutlar, her yeri kaplamış. Hafiften yağmur atıştırmaya başlamış. Dükkan epey uzaktaymış. Yavrunun çıkardığı sese Ayşecik'in annesi daha fazla dayanamamış. Yolun daha yarısına gelmeden arabayı, yolun kenarında durdurmuş. Ayakkabı kutusuyla birlikte minik yavru kediyi, elektrik direğinin dibine koymuş. Arabasına binip işine doğru arabayı sürmeye başlamış. Yağmur şiddetini artırmış. Ayakkabı kutusunun içine yağmur suyu dolmaya başlamış. Yoldan gelip geçenler, yağmurdan daha fazla ıslanmamak için, hızlı adımlarla ve koşarak aceleyle gidiyorlar, ayakkabı kutusunun içindeki minik yavru kediyi farketmiyorlarmış. Yavrucuk ise yoldan geçenlere sesini duyuramıyormuş. Zavallıcığın, ıslanmaktan ve üşümekten sesi zaten çok az çıkıyormuş. Yavru kedi, tir tir titriyormuş. Minik kediciğin gözyaşları, yağmur tanelerine karışmış. O kadar çok yağmur yağmış ki, yağmur suları sel olmuş. Ayakkabı kutusu, sele kapılıp gözden kaybolmuş. Ayakkabı kutusunu, ne gören olmuş ne de duyan. Kimse, ayakkabı kutusuna ne olduğunu bilmiyormuş. -------------------------------------------------------------------- ÇOBAN KÖPEĞİ İLE SOKAK KÖPEĞİ MASALI ************************************* (Tekerleme Alıntıdır.) Bir varmış, bir yokmuş... Allâh'ın kulu çokmuş... Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde... Develer tellal iken, pireler berber iken... Ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken... Ak sakal, sarı sakal... Berber elinden, yeni çıkmış, kırkılmış, yok sakal... Kasap olsam, sallayamam satırı... Nalbant olsam, nallayamam katırı... Hamama girsem, sorarım natırı... Nadan olan bilmez, ahbap hatırı... Dereden geldim, sandığa girdim... Bir de ne göreyim, köşede bir hanım oturuyor... Şöyle ettim, böyle ettim... Yüzüne baktım, hanım yerinden kalktı... Çıktık birlikte yola... Ne sağa baktık, ne sola... Gide gide, kaf dağının arkasına geldik ki... Ne ileri gidilir, ne geri... Sana bir masal söyliyeyim gel beri. ************************************* (Masal Başlangıcı) Vaktiyle köyün birinde bir çoban yaşarmış. Köyün bütün koyunlarını dağlarda, ovalarda gece gündüz otlatmaya çıkarırmış. Köyün havası şehir merkezlerine göre biraz serin ve soğuk olduğundan, çobanı soğuklardan ve gece ayazlarından koruyan, kolsuz ve dikişsiz, keçeden dövülerek yapılmış, ismine kepenek denen kıyafetini, çoban üzerinden hiç çıkarmazmış. Sürüyü otlatmaya çıktığı zaman kavalını çalar, sürüye hâkimiyet sağlarmış. Bir de çobana hem arkadaşlık eden hem de koyunları koruması için çobanın yanında bulundurduğu, heybetli mi heybetli, güçlü mü güçlü bir çoban köpeği varmış. Çok bakımlı, tüyleri görkemli ve parlakmış. Çoban köpeğinin bir hırlamasıyla yer gök inlermiş ki havlamasını siz düşünün artık! Çoban köpeği o kadar kuvvetli ve atikmiş ki, sürüye yaklaşacak olan kurtlara hemen müdâhele edermiş. Çoban köpeği ile baş edemeyen kurtlar bir daha sürünün bulunduğu yere yaklaşma cüretinde bile bulunamazlarmış. Bir gün, sürünün yanından, sünepe mi sünepe, sefil mi sefil, başı boş, işe yaramaz bir sokak köpeği geçiyormuş. O kadar bakımsızmış ki tüylerinin birçoğu dökülmüş. Sokak köpeğinin dökülmeyen tüylerinin üzerinde ise pireler uçuşuyormuş. Açlıktan derisi kemiklerine yapışmış, kemikleri sayılıyormuş. Sokak köpeği, kuru bir kemik verene, kırk yıl köle olabilirmiş. Çoban köpeği hemen sokak köpeğini farketmiş. Yıldırım hızıyla sokak köpeğinin yanında soluğu almış. Çoban köpeği: "Hey dostum! Niye geziyorsun buralarda?" demiş. Sokak köpeği çok yorgun, aç ve susuzmuş ki, çoban köpeğinin söylediklerini zor anlamış. Sokak köpeği, çoban köpeğinin yüzüne mânâsız mânâsız bakarak: "Hiç, ne olsun, bir parça yiyecek arıyorum. Bir de bir yudum su bulmayı ümit ediyorum." demiş. Çoban köpeği, sokak köpeğinin görünüşüne çok üzülüp, hâline acımış. Kendi tabağındaki yiyeceklerden, sokak köpeğine ikrâm etmiş. Yalağındaki sudan da kana kana su içmesine izin vermiş. Sokak köpeği güzelce karnını doyurmuş. Susuzluğunu gidermiş. Çoban köpeğine dönüp: "Dile benden ne dilersen!.. Ne söylersen yapacağım. Emrine âmâdeyim." demiş. Çoban köpeği ise: "Ben, bu koca sürüyü, zor zaptediyorum. Eğer bana hem arkadaş hem de yardımcı olursan, barınacak bir yerin olur, ayrıca aç susuz kalmazsın!" demiş. Sokak köpeği bu teklife çok sevinmiş. Hemen teklifi kabûl etmiş. Günler geçtikçe sokak köpeği kendini toparlamış. Sokak köpeğinin dökülen tüylerinin yerinden daha güzel tüyler çıkmış, sarkan kasları kuvvetlenmiş. Eski hâlinden eser kalmamış. Hatta bir süre sonra sokak köpeği o kadar güçlenmiş ki çoban köpeğini bile geride bırakmış. (Masal bitişi) ************************************* (Tekerleme Alıntıdır.) Gökten üç elma düştü; biri bana, biri dinleyenlere, diğeri de bütün iyi insanlara... Artık ne bir dert, ne bir mihnet… Devlet üstüne devlet sürüp, balı kaymağa katıp yemişler, içmişler... Gayrı karardı köz, tükendi söz; gökten üç elma daha düştü. Anasız kuzulara, kol kanat olanların başına… Günlerini gün ettiler ama bir gün geldi, bunlar da adı kalanlara karışıp, hikâyeleri dillere destân oldu.

··

2.051 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Zahid ESER