Sabitlenmiş gönderi
“Bu gece günceme yazacağım.”
“Neyi?”
“Ateşten eli yanan çocuğun ateşi sevdiğini.”
Bilmiyorum, bazen yüreğimde sert bir kabuk olduğunu düşünüyorum. Hiçbir şey o kabuğun içine giremiyor sanki. Birini gerçekten sevebileceğimden şüphe duyuyorum.
Kafam çok karışık. Gerçekten karışık. Ve bu sandığından daha derin. Daha derin, daha karanlık, daha soğuk...
Okur Takip Önerileri
Eğer şu anda kendimi bırakacak olursam, paramparça olurum. Ben hep böyle yaşadım ve başka türlüsünü bilmiyorum. Eğer kendimi koyuverirsem, bir daha eskisi gibi olamam. Un ufak olurum ve sonunda da buharlaşırım.
Mesela, sana bu kadar yakınken, hiçbir şeyden korkmam. Başıma kötü ya da can sıkıcı hiçbir şey gelemez çünkü.
İnsan düşünmeye başlayınca hayat sevilmeyecek bir şey oluyor.
Sayfa 273Kitabı okudu
Bir kitap ne kadar hüzünlü olursa olsun bir hayat kadar hüzünlü olamaz.
372 syf.
10/10 puan verdi
Ah, insanlar birbirleri hakkında en temel şeyleri bile bilmiyorlar.
Birbirlerini zerre anlamadan en iyi arkadaş olduklarını sanıyorlar. Yaptıkları hatayı asla anlamadan sürdürüyorlar yaşamlarını ve aralarından biri ölünce ardından konuşma yaparken ağlıyorlar.
