Beklentilerin ötesinde seni arıyorum
seni kendimden öte arıyorum
Ve artık seni ne kadar sevdiğimi bilmiyorum
Hangimiz eksik...
Paul Eluard
SEN GİBİ ÖZLEDİM SENİ.!!!
Sorma işte nasıl diye sen gibi özledim seni.
Hani yazılamayan şiirler vardır ya gece sancılarına gebe,
Hani dilinin ucundadır da derdini anlatamazsın ya kâğıtlara.
Sonra. Sonra ilk dizeyi buluşturduğunda kâğıtla,
Yüreğin bir kuş gibi çırpınır, mutluluktan uçarsın ya havalara.
İşte ben seni o ilk mısra gibi özledim.
Hani o kırk mumluk ampullerin
Gerçeklik ilkesi inançlaşmış-düşünce yapısıdır ve
bu düşünce yapısı modern toplumlarda toplumsal, ekonomik, politik ve kültürel yaşamı
yönlendirmektedir. İki yüzyıllık bir süre içerisinde ortaya çıkan ve oluşan bu ilke 1960’lı yıllardan
itibaren içeriğini ve anlamını yitirmiş ve gündelik yaşamı belirleyemez hale gelmiştir. Bu süreçte
insanlar bu ilkeye yabancılaşmış ve uzaklaşmıştır. J. Baudrillard, gerçeklik ilkesini yani bir
anlamda amaçlarını, umutlarını, geleceğe yönelik düşlerini yitiren bir toplumun mevcut sistemi,
düzeni ve yaşamı yeniden üretmekten başka bir seçeneğe sahip olamayacağını ve bunun olsa olsa
simülasyon evreni olabileceğini ifade etmektedir. Tarihsel anlamda var
olan gerçeklik yok olmak üzeredir. Gerçekliği yok eden şey ise sistemin kendisidir. Sistem sahip
olduğu gelişme ve aşırı gelişme mantığı çerçevesinde gerçekliği yeniden üreterek ona bir son
vermektedir. Sistem teknoloji sayesinde hipergerçeklik yaratmıştır. Gerçeklik bu sayede
sanallaşmakta ve yok olmaktadır. Dünya kökten bir yanılsamadır.
Bir simülasyondur. Gerçeklik ise simülasyonla üretilip çoğaltıldığı için her zaman fazlasıyla var
olacaktır. Ancak gerçekliğin kendisi de bir simülasyon örneğinden başka bir şey değildir
(Baudrillard, 2006b, ss. 30-31). Teknik başarılar sayesinde aşırı bir gerçeklik durumu
yaratılmıştır. Sanal gerçekleştirme içinde gerçeğin ötesine geçilmiş bulunulmaktadır. Dünya
modernleşme sonucunda özgür bırakılmıştır. Böylece bugün dünya beklentilerin de ötesinde bir
gerçekliğe yani hipergerçekliğe kavuşmuştur.
Varlık ,hiçlik , ölüm
Benim Ölümüm [Ma mort]
Ölüm, “duvar”ın öte yanındakilerden olduğu için hiçbir şekilde insani olmayan şey gibi görünürken, sonra bir anda bambaşka bir bakış açısından düşünülmeye, insan yaşamının bir olayı gibi ele alınmaya başlandı. Bu değişiklik çok açık bir biçimde anlaşılır: ölüm bir terimdir ve her terim (ister sonuç, ister başlangıç terimi
Birinin gözlerinin içine samimiyetle ve merakla bakmadan onun gerçekte kim olduğunu anlayamayız Başka hiçbir ajandamız olmadan, kaybetme korkusu, sevilmeme kaygısı taşımadan, onun gözündeki imajımızı umursamadan biriyle temasa yanında durmamış, ihtiyacın olan desteği vermemiş olabilir. geçmekten söz ediyorum. Az buz bir şey değil yani, Kimse sana
Olmak ya da olmamak
İSTEK bir taleptir, kimi zaman dua, kimi zaman da haykırıştır. Kararlılıktır. İçeriğinde hayaller ve beklentiler yoktur.Bir kesinlik, netlik vardır. Ve ancak " Neysen o ol, kendin ol" eylemini başarmış, özbenliğine kavuşmuş insanlarda görülen olağanüstü bir davranıştır.
HAYALLER ve bunun doğrultusunda oluşan BEKLENTİLER insanın içini kemiren; gerçekleştiğinde sahte ve geçici hazlara sebep olan; gerçekleşmediğinde, umut denen ve insanın içini kemiren canavarın açlığını körükleyen, insanı ilkel ,zalim ve bilgisiz yapan kaosun ta kendisidir.
Umut etmek ise; hayal ve beklentilerin ötesinde, isteklerin gerçekleşip gerçekleşmeyeceği ile ilgili saplantıya düşmektir.Umut tahtayı kemiren kurtların yaptığı gibi insanın ruhunu yer bitirir. "NEYSEN O OL" muş insanlar UMUT ETMEYİ lugatlarından silmiş ve arkalarına bakmayı çoktan unutmuşlardır,.
Sebahattin Abi - Adın Kavuşmak Olsun
Aşklar vardır yaşanan, umutlar vardır ortak bir yaşamın paydası
Sonra umutların meyveleri vardır yarınlarda. Tozpembedir aşk çatısının altında cümle duygular. Ben seni aşkın ötesinde umudun en yücesinde beklentilerin uzağında hayatın en pembesinde özledim.
Sorma işte nasıl diye sen gibi özledim seni.
Sebahattin Abi / Özledim Seni
Adın Kavuşmak Olsun Sebahattin Abi
youtube.com/watch?v=9-bIFqS...
Özledim Seni
Sorma işte nasıl diye sen gibi özledim seni.
Hani yazılamayan şiirler vardır ya gece sancılarına gebe,
Hani dilinin ucundadır da derdini anlatamazsın ya kâğıtlara.
Sonra. Sonra ilk dizeyi buluşturduğunda kâğıtla,
Yüreğin bir kuş gibi çırpınır, mutluluktan uçarsın ya havalara.
İşte