Hayallerinin büyük bir kısmını oluşturan birisinin yokluğu ne kadar kabul edilebilirdi? Okuduğu satırları, çizdiği resimleri, kurduğu hayalleri ve gördüğü düşleri, en sevdiği çiçeği ve mevsimi bağdaştırdığı o kişi artık yanında olmayınca tüm bunların da bir anlamı kalmıyormuş, kaldırıp rafa yıllar sürüp giderken tozlanması gerekiyormuş...