AŞK MAHKUMU
Onu ilk kez gördüğümde kanadı kırık bir kelebeğe benzetmiştim. Uçmaya çalışan ama uçarken de acısını içinde yaşayan bir kelebeğe… Sanki acısını kabullenmiş gibiydi. Güçlü görünmeye çalışıyordu. Ama bu konuda pek de başarılı değildi.
Ortak bir arkadaşımızın evinde verdiği doğum günü kutlamasında karşılaşmıştık. Dikkat çekici bir
Öykü Otobüsü Part-1
Bu öykümü, hikaye etkinliklerine olan ilgisinden ve samimi yorumlarından dolayı ve dahi daha öncesinde kendisi tarafından yazılan başka maceralarını okuduğumuz ve öykümüzün içinde ikinci bölümde bahsi geçecek afilli dede karakterine hayat vermesi babından sevgili 
Rahime Hanım’a ithaf ediyorum.
KANDİL SİMİDİ
SON DANS -1
O eve hiç gitmek istemiyordum. Yine de ayaklarım sürüklüyordu beni. Yol boyunca öylesine değişik duygularla yürüdüm ki. Sanki bir şey olsun, bir şey olsun da beni yolumdan alıkoysun istedim.
Zaten bir süredir kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Yorgunum. Hiçbir yere sığamıyorum. Bir boşluktayım sanki. Boğulduğumu, nefes alamadığımı
Biraz Uzun Ama Kesinlikle Okuyun.
Zamanında bir hocama telefon açtığımda, 'Selamun aleyküm, nasılsınız hocam?' demiştim.
- Evlâdım, darılmazsan sana bir hususu belirtmek istiyorum.
- Estağfirullah hocam, buyurun.
- İstanbul kültür ve âdabında küçük büyüğe değil; büyük küçüğe hâl hatrını sorar, demişti.
Eski bir İstanbul beyfendisi olan hocam daha sonra İstanbululların altta arz
Cahil İnsanlar
Cahil insanlar ile tartışmak sonuç vermez ve bizi yorar. Bu sebeple de mümkün olduğunca anlaşmazlık durumunda, onlardan uzak kalmaya çalışmak iyi olacaktır. Her konu hakkında fikir sahibidirler ve başka bir fikri kabul etmezler.
Cahil insanlar bazen yanlış bildiklerini kabul edip, doğruyu öğrenmek isterler. Doğruyu öğrenirken de kafalarında yer