"Başkalarına elimden geldiğince iyi davranmak bana istediğim hayatı veriyor" dedim terapistime ve bana küçük tanrıyı oynamışsın dedi. Köle değil tanrı olmuşum ben 🤭
Distopya
@Outlenderr
·10 Mayıs 23:59
Hayattaki en büyük zevklerinden biri sabah kahvesiyse, bir anlamda acınası bir insan, su katılmamış bir burjuva mu sayılırım?
Başkalarına elimden geldiğince iyi davranmak bana istediğim hayatı veriyorsa, bu beni zayıf bir insan,Nietzsche'nin "köle dini" dediği şeyin basit bir parçası mı yapar?
Sayfa 113Kitabı okudu
Şu beyinsiz AKP'ye, aptal CHP'ye ve diğer etkisiz eleman tüm partilere, bu ülkenin Türkiye Cumhuriyeti Devleti olduğunu, babalarının çiftliği olmadığını kimse hatırlatmasa bile korkudan, ben haykırırım...
Günaydın. Anladım ki beni bilgi rahatlatıyormuş. Ben bilgiye açım ve doymayacağa da benziyorum.
Kuru Otlar Üstüne
sonra sevim’i düşündüm. onda aradığımı… bu yaşama kapanmış kıpırtısız coğrafyada onda aradığımı… kendimde bulamadığım bir şeydi belki, bir enerji aşkınlığın küçük bir belirtisi. onu değil, onun ötesini düşlemiştim ben. onun ötesinde kurduğum bir hayal dünyasının sadece aracı kılmak istemiştim aslında onu. ama biliyordum. aramızda yine çığlıklarımın birbirine ulaşamayacağı kadar derin ve geniş bir uçurum, bilinçlerimizin yakınlaşamayacağı kadar acımasız bir uzaklık vardı. imkansızlığı düşlemiştim. şimdi yine onunla konuşuyorum kafamda. sevim. son konuşmamızda yalan söyledim sana. tüm kendimi inandırma çabalarıma rağmen pişman değilim seni tanıdığıma. senin gözünden kendimi görmek isterdim. ilerde bana benzemeyeceğin kesin. ve hayatla daha sıkı, doğrudan bir bağ kurabilen, hırçın, yırtıcı ve mutlu olan olacağın da. ki böyle olacağı için bi yandan acırken, bir yandan da seviniyorum senin adına. hayat böyle. bizi birbirimizle buluşturan bu rastlantı bile ne akıl almaz bir bilmece.
Sorun teşkil eden bir ben daha var,
Bu ben genel de yetkilerimi kaybettiğimde tezahür ediyor.
Ben Türküm ve Doğu Türkistan'da Katliam var.
Yüzyılıın lincini yemeyeceksem eğer
DOĞU TÜRKİSTAN'DA ÖLEN KARDEŞLERİNİZİ GÖRMEZDEN GELMENİZ ve filistin için şu şekil boykot işine girmeniz bana şov geliyor.
Gurur
Yolun kenarında açmış masum bir çiçeğim,
Ölümün ne olduğunu daha cemre düşmeden biliyordum.
Yaşamın kıyısında kalmış olmanın verdiği acınası gafletten de haberim var;
Saatin nasıl da yavaş geçtiğini olmayan dikenlerimden biliyorum,
Gün gün ezilmenin verdiği bıkkınlık'la güneşi selamlıyorum.
Biliyorum, güneşin umrunda hiç olmadım.
Güneş için açacak çok tohum var.
Ben sadece birisiyim ve ömrüm azalıyor bir gün beni görmesinin umuduyla kendimi pür pak ortaya atacağım.
Ama bir kez ikinci kez yapamam benim de gururum var...
“beni güzel hatırla!
bunlar son satırlar...
farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için.
uyandın ve ben bittim...”
Artık böyle oldum ben;
Biraz Güvensiz, biraz hissiz, biraz kimsesiz ama çokça sessiz, tepkisiz ve çok şeye karşı isteksiz.
Amk salakları sizi, sizin salak saçma hayatlarınıza tüküreyim ben. Bilinçsiz ve akılsız, sikko sikko hayatlarınıza. Sizin doğuştan ölene dek aldığınız onca nefesin hepsi boşa amk. Aklınızı sikiyim. Döl israfları. Lan az insan olun. Bok çuvalları utanın lan bu kadar boş, faydasız yaşanır mı. Nefesleriniz bile zarar aq.
Ursula şöyle yazar:
“Eğer bir şeyi bütün olarak görebilirsen, hep güzelmiş gibi görünür. Gezegenler, yaşamlar…
Ama yakından bakıldığında dünya yalnızca toz ve kayadan oluşur. Günden güne yaşadığında ise, hayat zor bir meslektir.
Yorulursun, bir noktadan sonra ritmi kaybedersin. Mesafeye ihtiyacın vardır. Dünyanın güzelliğini görmenin en iyi yolu ona aydan bakmak ise, yaşamın güzelliğini görmenin en iyi yolu ona ölümden bakmaktır.”
Ve aynı düşünceyi Hakan Günday’da şöyle ifade eder:
“Önemli olan hep hangi açıdan baktığındır derler. Buna inanmıyorum. Asıl önemli olan, hangi mesafeden baktığındır. Ben her şeye mikroskopla bakıyorum ve hepsi korkunç görünüyor. Hayat, her bölümde ayrı bir hikayenin döndüğü neşeli bir dizi değil, sonunda herkesin öldüğü ve katilin bulunamadığı sıkıcı bir filmdir.”
Son olarak Goethe Faust’ta şunu yazar:
“İşte bu aynasıdır insan gayretlerinin. Derin düşünürsen daha iyi anlarsın ki: renkli bir akisten ibarettir hayat dediğin.”
Ben yetişemiyorum. Ne kendime, ne zamana, ne ilişkilere, ne bekleyen cevaplara, ne susmam gereken cümlelere. Görmem, gitmem, kalmam ve unutmam gereken her şeyden geriyim. Hissettiğim tek şey burada kalamazsın ve başa dönemezsin burukluğu. Vakit değil samimi bir tutunuş lazım bana.