"Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum."
Diyordu Tehlikeli Oyunlarda ve Korkuyu Beklerken'i şöyle bitiriyordu;
"Ben buradayım sevgili okuyucum sen neredesin acaba?"
Ve biz ona şöyle sesleniyoruz;
"Çiçeklerden papatyayı, insanlardan oğuz'u seviyoruz. Öldükten sonra da hala seni okuyoruz. Biz buradayız sevgili yazar, sen neredesin acaba?"
Yazdıktan sonraki His..
Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?
Korkuyu Beklerken, Oğuz Atay
“ Akreple Yelkovan ”
Geçmişin hatırına, akreple yelkovan geri döner mi?
(Sahnede ki bankta oturan Aslı, cep telefonuyla oynayıp saçma sapan fotoğraflar çekmektedir. Sağ taraftan sahneye giren Alp, Aslıyı görür. Göz göze geldiklerinde fonda bir aşk şarkısı başlar, ardından ışık loş hale gelir. Sahne normale döndüğünde Alp tereddüt eder ama sonra Aslının yanına
Orada mısın
Orada mısın dedi bir ses
diğeri dediki buradayım evet sesleri birbirlerine tiz geliyordu bir yanda bombalar patlarken bir yandan yiyecek atması gereken uçaklar bomba yağdırırken evlere
yatak altına girmiş kulaklarını elleriyle kapatıyordu
sesleniyordu orada mısın canımın canı can yongam
Anne diyebildi derinden sesinin duyulmasından korkarak
Ağustos Ayı Hikaye/Deneme Etkinliği
Yazar: https://1000kitap.com/incikupelikiz
Hikaye Adı : Rüya
Link: #32205538
Ressam : Van Wieck
Tablo: hizliresim.com/Q2pOAy
Trafik akmak bilmiyor. Herkes kornalarının üzerine çökmüş gibi sanki. Ya da düğün konvoyu havasında. Birazdan birisi elinde mendille arabanın camından dışarı sallayacakmış gibi
Ses vermedi
Bugün içimden hiç bir sey gelmiyor
Uzerimde bir kırgınlık var geçmişe
Saklandığım kitaplarda bir tat bulamadım
Okuduğum şiirlerin ya kafiyesi ya ruhu eksik
Bilmiyorum nedendir bu bıkkınlık dedim açtım kitapları
Kitaplar caresiz kaldı ben çaresiz kaldım
Türküler dinlemek istedim seslendiler bana neredesin sen
Ben buradayım diyemedim cevap vermek icinden gelmedi
Tutuldum bir kendime sığındım yalnızlığa
Ses verdim duvara duvardan ses çarpıp dönmedi
Nedendir bu bilemedim açtım filmi izlemedim
Hayat yordu beni kovaladı beni yalnızlığım
Kaçmadım ona teslim oldum onsuz edemedim
Hüzün basınca kalemimi ağlattım bir kâğıda kalem ses vermedi.
Artık bilmiyorum neyim yoksa yalan mıyım
Bir gün ölüp gittigimde olacak mı tabutumu taşıyanım
Sordum hep dost bildiğim duvardaki aynaya
Sessizce baktı beni süzdü sonra ses vermedi.
Mir'at-ı Cünun