Sevdiklerimizin değerini bilelim:(
(okumak isteyenler için çok uzun ama duygusal bir metin bırakıyorum buraya -bendenizden-)
(Askerden dönen Necmi'nin annesini kaybetmesi üzerine arkadaşına bunu anlatması)
Necmi başını büküp olayları tek tek anlatmaya başladı. ‘Valla devrem ne sen sor, ne ben söyleyem. Bizimkiler de bilmez ama benim sonum yakındır. Benim Valideyi hatırlar
Birgün mutlaka.
Bu gün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür
gümbür bir telaş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne
güzel, düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz
'Kara'lamacalar
Hayat anlamlandıramıyorum bazen... Fizikte etki - tepki yasası diyorlar buna, hiçbir olay bir etki olmadan tepki de douğramazmış. Oysa benim içimde öylece duruyor bu his 'anlamsızlık'. Öyle karmaşık geliyor ki bazen hayat hem bir ipin üzerinde yürüyecek kadar zor hem de o ipin üzerinde yürümeyi en başından beri biliyormuş gibi kolay.
BEYZA ALKOÇ - BUL BENİ
Kalbindeki kırgınlığı almak için tebessüm etmeye çalıştım. Aziz Ata da son cümlemi duyunca kendisini tutamayıp gülümsedi.
"Şu an etkisiz hale getirmem gereken bir Yiğit Nalsız yok ortalıkta." dedi,
"Sıkıntı yok. Hem biriniz önde biriniz arkada oturur rahat ederseniz, belki biraz da uyursunuz diye düşündüm ben. Beni merak etme."
"Ama ediyorum,'' dedim,
"Sen gelmezsen ben de gitmiyorum. Burada bekleriz birlikte,
soğukta..."
Yaşadıklarım ve yaşayacak olanlarım hepsi bir bilinmezlik içindedir. Nereye nasıl ve ne zaman gideceğimi bilmeden yaşıyor, kiminle yaşlanacağı mı da bilmiyorum sadece yaşıyor ve nefes alıyorum. Sanki sadece nefes almak için yaşıyorum. Umudum yok hayattan bir beklentim de yok aslında. Sadece dünyada bu kadar insanın nasıl hayatta kaldıklarını merak ediyorum. Yoksa onlarda benim gibi sırf nefes almak için mi yaşıyorlar. Belkide hepsinin bir amacı bir umudu olduğu için yaşıyorlar. Kazanmaları gereken bir savaşları vardır. Ama benim hayattan bir beklentim yok.
Hayatın amacı nedir? Bunu arayan yada sorgulayan var mı? Benden başka soran vardır. Ben bu hayata sadece yeme içme için gelmemişiz diyorum. Ama nasıl bunu gerçekleştireceğimi bilmiyorum. Bu şartlar altında bulamayacağımı biliyorum. Keşke dünya bu kadar anlamsız olmazsa bu kadar acı olmazsa... insanlar günlük hayatlarını devam ederken daha fazla para kazanmak daha fazla mal mülk kazanma çabası içindedir. İnsanın sadece dünya malına göz dikmesi ve dünya güzelliklerini görmemesi ne kadar acı ne kadar bahtsız bir durumdur.
Helbesta Roje
İyi Okumalar dilerim
Selamün aleyküm değerli okurlar Wattpad e yazdığım kitabı sizler de okuyun diye buraya yazdım kitap değil bu hayatınıza bir nebze de olsa dokunmak için böyle bir kitap yazdım okuyup değerli yorumlarınızı bekliyorum değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ediyorum ☺️
BİR ENGELLİNİN EVLİLİK HAYATI
Her sağlıklı birey gibi engelli