"Ya evlilik" demiş annem ona, "Ya da hiç. Ayrıca, evlilik olursa şunu bilmelisin: Kırlarda istediğin kadar kızla birlikte olabilirsin ama hiçbirini eve getirmeyeceksin çünkü sarayının salonlarında sadece ben salınacağım."
Koşullar, kısıtlamalar. Bunlar babam için yeni şeylermiş, tanrıların en bayıldığı şey de yeniliktir. "Anlaştık" demiş babam ve bunu mühürlemek için anneme bir kolye vermiş, en nadir boncuklardan dizilmiş, kendi yaptığı bir kölyeymiş bu.
Sayfa 9 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Yüzündeki tiksinti apaçıkmış. Küçükken bir keresinde ölümlülerin neye benzediğini sormuştum. "Biçimlerinin bize benzediğini söyleyebilirsin," demişti babam, " ama ancak bir solucanın balinaya benzediği kadar."
Annem daha basit bir açıklama getirmişti: Çürümüş etle dolu iğrenç torbalara benzerler.
Sayfa 10 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
İlk dersimdi bu. Görünenlerin pürüzsüz, tanıdık yüzü altında, dünyayı ikiye ayırmak üzere bekleyen bir başka yüz vardır.
Sayfa 20 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Cüretkâr hareketlerle utanmazlık aynı şey değildir.
Sayfa 25 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Hayatım çamurdan ve derinlikten oluşuyordu ama ben o karanlık suların bir parçası değildim. O suların içindeki bir varlıktım.
Sayfa 28 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Hiçlik boşluktur, havaysa başka her şeyi doldurur. Nefestir, yaşamdır, candır, konuştuğumuz sözlerdir.
Sayfa 32 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Kadınlara haddini bildirmek ozanların en sevdiği vakit geçirme biçimi gibi geliyordu bana. Yerlerde sürünüp ağlamazsak gerçek bir hikâye olmazmış gibi.
İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bir zamanlar tanrıların ölümün zıttı olduğunu düşünmüştüm ama artık her şeyden daha ölü olduklarını görüyorum çünkü hiç değişmiyorlar ve hiçbir şeyi ellerinde tutamıyorlar.
İthaki YayınlarıKitabı okudu
Hikâyeyi bitirdiğimde, “Görüyorsun ya,” derdim. “Tanrılar çirkin şeyler.”
İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Cadısın,” dedim. “Hudutsuz gücü olan bir cadı. Kendisinden başka kimseye hesap vermek zorunda olmayan bir cadı.”
İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Cadılık hakkında yanılıyorsun,” dedim ona. “cadılık nefretten doğmuyor. İlk büyümü Glaukos’a olan aşkımdan yapmıştım.”
İthaki YayınlarıKitabı okudu
Ozanlar bu türden âhenkleri sever: Cadı Kirke hem büyüleri hem de iplikleri örer beceriyle, dokur efsunları kumaşlarla birlikte. Ben kimim ki güzel bir kafiyeyi bozayım?
İthaki YayınlarıKitabı okudu
Prometheus’a yardım ettim, diye hatırlattım kendime. Ama kendi kulaklarıma bile zavallıca geliyordu bu. Bir elin parmakları kadar olan o dakikalara daha ne kadar tutunacak, iplikleri atmış bir battaniyeyle örtünmeye çalışır gibi, kendimi daha ne kadar o dakikalarla örtmeye çalışacaktım? O zaman ne yaptığımın bir önemi yoktu. Prometheus yalçın kayalığındaydı, ben de buradaydım.
İthaki YayınlarıKitabı okudu