Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Öncelikle şöyle başlamalıyım ki "Bir daha Suç ve Ceza'yı ilk kez okuyamayacağım için oldukça üzgünüm." Gerçekten o kadar dolu dolu bir eserdi ki okurken kendimi kaybettim diyebilirim. O hisleri; korku, gerilim, endişe ben de en dibine kadar yaşadım. Kendimi Raskolnikov'un yerine koymadım direkt o oldum. Şöyle sormak gerekirse: "Suç var mıdır yok mudur?"
Kaç kere hak verdim, kaç kez de yargıladım okurken Raskolnikov'u...Dedim ben olsam napardım acaba? Onu suçlu bulabilir miydim? Adil olabilir miydim? Hala kararsızım...
Hayat bir matematik değil maalesef! Çoğu kez iki kere iki dört etmiyor, bir sürü fonksiyonu var yaşamanın, bir sürü girdisi çıktısı...Gene de itiraf ediyorum yargı süreci onun tüm hayatı göz önüne alınarak yapılmış, dedim ki "İşte adalet!" en azından yaptığı iyilikler cezasını hafifletmiş.Sonra bizim dünyamızda böyle bir adalet olabilir mi diye düşündüm ya da bu gerçekten adil bir yargılama mı? Kitap her bölümde düşünmeye teşvik eden bir dille yazılmış zaten...Okurken tüm hayatımı düşündüm mesela. Kitapta da sık sık geçiyor düşünce süreçleri ve bunun hayata kesilen insanı deli eden faturaları... Düşünmemeyi istemek, düşündüğü için bir cinayet işlemek, işlediği cinayetin sonuçlarını düşünmek veya düşünmemeye çalışmak...Her şey zaten düşüncede başlayıp bitiyor!
Öyle bir kitap ki sizi içine çekiyor, bu zaten bilinen bir şey. İnsanı içinde yaşadığı toplumla birlikte inceleyen ve insanlık adına verilmiş tüm mücadelelerin en kaliteli örneklerinden biri bu eser bence...
Yaralar ve Çareler
Bu incelemeyi yapıyor olmak benim için özel bir an aslında. Birçok yazar, şair arkadaşım var. Ama ilk kez gerçekten samimi olduğum birinin eserinin incelemesini yapıyorum. Kendisine şunu öncelikle belirttim: Ben dobra olacağım, senin ileride daha başarılı olman için eserinin olumsuz yanlarını da belirteceğim, tüm içtenliğim ve samimiyetimle
Tamam kanka en fakir sensin.
Merhaba!
Bugün "Kendine Ait Bir Ada" kitabıyla sizlerleyim.
Ben günlük tarzı kitaplardan pek hoşlanmıyorum. Bana çok olay ağırlıklı gelmiyor. Karakterlere de çok bağlanamadım. Hatta Kate ve küçük kardeş dışındaki karakterlere sinir oldum bile diyebilirim. Özellikle Jonathan'a. Kate, zorunda olmamasına rağmen yardım ediyor ama Jonathan ona kötü davranıyor. bu davranışı gözümde onu sıfırladı. Ayrıca kitap çok aceleye getirilmiş gibi. Ortalarına doğru bir merak etmeye başlıyorsunuz sonra çat kitap bitiyor. Diyorsunuz ki eee? Devamı yok mu? Çok havada bitiyormuş gibi geldi bana. Bir kaç çanta var diye anladım ben ama bir iki tanesini buluyor ve kitap bitiyor. Ve son olarak kitap bence çocuklara pek uygun değil. Yaşım daha büyük olmasına rağmen okurken özel isimlerden dolayı sıkılmaya başlamıştım. Çocuklar okurken zorlanabilir. Bana şey de garip geldi. Jonathan'ın kenarda biriktirdiği cüzi miktarda para var ve onu sadece İskoçya'ya giderken çıkarıyor. Ve o parayla iki gün baya takılıyorlar.
Üç puanı neden kırdığımı açıkladım. Şimdi de neden 7 puan verdiğimi kısaca özet geçeyim. Kitap aşırı akıcı. Benim pek vaktim yoktu o yüzden üç gün sürdü ama siz bir olursanız tekte biter yani. Bir de Holly, küçük kardeş ve Kate karakterlerini o kadar sevdim ki. Onlar olmasa hiç çekilmez gerçekten skshusgsus.
Sonuç olarak pek fena bir kitap değil. Pek önermem.
132 syf.
10/10 puan verdi
Kırtasiye torbamın içindeki kitaplardan. Ben bu torbayı en sevdiğim yazarlardan doldurmuşum o da ayrı mesele.
Sırça Köşkü okumuştum öykü kitabı olarak, çok güzeldi. Bu da çok güzel. Ama Sabahattin Ali’ye “bu kadar üzücü yazma” serzenişlerinden sonra “şu köpek kadar mutlu olursa insanlar ben de bu kadar üzücü yazmam” dedirtecek, dahası onu kalleş bir cinayete götürecek yazılarının özü bence bu kitap. Öncellikle belirtmek istiyorum, bu kişi doğru bildiğinden şaşmayarak, haksızlık bulduğu şeyleri, sorunları yazarak hayatından olmuştur. Bu sebeple kimsenin laf etmeye hakkı yoktur. Ve şunu da belirtmek isterim ki yazdıklarının edebi değeri o kadar yüksektir ki hayatını feda etmesinin pozitif değerine hiç mi hiç ihtiyacı yoktur.
Bu kadar hayatın içinden konuşan pek az yazar bulunur. Bunu deneyenlerin bir çoğu da yapaylığın peçesinden kurtulamamıştır. Sabahattin Ali bunlardan değildir. Olduğu gibi gerçekleri yansıtmıştır. Bunu yaparken sanatın en yüksek mertebelerinde gezinmektedir. Elbette bu birilerini rahatsız etmiştir. O kişiler kimse, tam karşılarında konum almaktayım. Sabahattin Ali’yi abim, kardeşim, babam ya da en iyi dostum gibi kabullendiğim kitap oldu.
Lafta bugün Cenk Taner konserine kadar bira içecek, o arada ertesi günkü sınava çalışacaktım. Birkaç bira yuvarlamamın da etkisi vardır elbet ama asıl etken öğle arası bu kitaba başlamış olmamdır. Sınavı pdfi boşverip kitabı okudum. Bu adam öyle bir adamdır.
56 syf.
·
Puan vermedi
Bu kitap Kierkegaard’dan okuduğum üçüncü kitap. İlk kitap arkadaşımın tavsiyesi üzerine okumuş olduğum Korku ve Titreme kitabı ikinci kitap da Ya/Ya da kitabıydı. Her iki kitabı okuduğum zamanda da Kierkegaard’ın zekasına hem hayran olmuş hem de zekasından korkmuştum. Benim için dahi olarak nitelendirebileceğim bir felsefeci kendisi. Dindar bir
320 syf.
5/10 puan verdi
Kalp Muhafızı 2 - Beyza Alkoç
Merhaba arkadaşlar. Nasılsınız? Nasıl gidiyor okumalar?
Ben dün gece Kalp Muhafızı 2 bitirdim. İlk kitap gayet iyiydi sadece son kısımda olacak olan olayı tahmin ettiğim için çok yükselmemiştim ama ikinci kitapta hiçbir şey yoktu ya. Hani ne gerek vardı ikinci kitaba.
İlk kitabın sonunda Sara Hazar'ın ona ihanet ettiğini öğreniyor ve evlenmek zorunda kalıyor. İşte intikam alıcam ona Sara kimmiş göstereceğim falan filan yaptığı şey ne biliyor musunuz ? Laf sokmak. Kendi içinde gidicem edicem diyor sadece 1 kere kaçmaya çalışıyor onu da beceremiyor zaten. Hazar'ın sakladığı şeyin ortaya çıkması o kadar üstünkörü geçilmiş ki. Gerçi kitaptaki bütün olaylar öyleydi sanki dünyanın en normal olayı gibi tepki verip geçtiler. Son kısımda Sara ölmenin eşiğine geliyor neyse uyanıyor falan koştur koştur Hazar'ın peşinden gidiyor??? Ve mantık koşarak uzaklaşır...
Kısacası sevmedim kitabı çünkü dediğim gibi bomboştu son kısımda bir heyecan yaratmak istemiş yazar ama o duyguyu geçiremedi bana.
Benim yazardan okuduğum ikinci kitap 1k'da söyle bir yorum okudum. Beyza ilk kitapları ne kadar iyi yazıyorsa ikinci kitapları o kadar kötü yazıyor uzatıyor çünkü ilk kitapta olabilecek her şey olduğu için ikinci kitaba konu kalmıyor. Gerçekten de öyle. Çok iyi işlenebilecekken olmamış...
