''Demek ki yazımı beğenmedin,'' dedi Martin. ''Benim yazarlıkta değil gazetecilikte şansım olduğuna inanıyorsun.''
''Hayır, hayır; çok sevdim yazını. Güzel okunuyor. Ama korkarım senin okurlarının düzeyinin üzerinde. En azından benimkinin üzerinde. Kulağa güzel geliyor, ama ben anlamıyorum onu. Senin bilimsel deyimlerin beni aşıyor. Sen aşırıcısın, biliyorsun ve sana anlaşılır olabilen bir şey diğerlerine anlaşılır gelmeyebilir.''
''Felsefi deyimlerin seni rahatsız ettiğini sanıyorum,'' oldu Martin'in tüm söyleyebildiği.
Daha yeni sahip olduğu en olgun düşüncelerin etkisiyle alev alevdi ve Ruth'un yargısı onu sersemletti.
''Ne kadar güçsüz yazılmış olursa olsun,'' diye ısrar etti. ''Bunun içinde hiçbir şey görmüyor musun? Fikir olarak demek istiyorum.''
Sayfa 226 - İskele YayıneviKitabı okuyor
Ruth hıçkırarak, "Kalbimi kırıyorsun," dedi. "Seni sevdiğimi ve seni sevdiğim için burada olduğumu biliyorsun."
"Korkarım ne demek istediğimi anlamadın," dedi Martin usulca. "Demek istediğim, eğer beni seviyorsan, nasıl oluyor da aşkın beni reddedecek kadar zayıfken sevdiğinden çok daha fazla seviyorsun şimdi beni?"
"Unut ve bağışla," diye heyecanla bağırdı Ruth. "Seni her zaman sevdim, bunu unutma; şimdi burada, kollarındayım."
"Korkarım ki ben teraziye bakıp aşkını tartmaya ve nasıl bir şey olduğunu anlamaya çalışan açıkgöz bir tüccarım."
Sayfa 470Kitabı okudu
