Bugün de gördüm ölümü, toprağın altına yuvarlarken taş kesmiş yabancı bir cesedi.
Ne vakit yaşamı arzulasam çıkıverdi zaten karşıma; yaşam benim diye.
O hâlde ölüm nedir diye sorarım kendisine. Fısıldar soğuk nefesiyle kulağıma.
Kalabalık benim çirkin tarafım ve sen ona yaşam dersin. Sessizlik ise benim narin tarafım. Ve sen korkarsın ondan.
Çirkin tarafıma övgü, narin tarafıma sövgü dizersin.
Bu yüzden gez yeryüzünde, çirkin yönümde, durmadan narin yörüngemde, yürü yavaşça son nefesinle. Ben ölüm, korkuyorum ben de. Çirkin yönüme adım attığım şu çürük köprüde.