Kimi insan kendinin İstanbul’ a ait olduğunu düşünür. Kimi Mekke. Kimi de Medine…
Bu liste öyle uzar gider. Fakat herbir kutsal şehrimiz içinden kendimin en çok ait olduğumu düşündüğüm şehir Kudüstür benim. Sanki doğduğumdan beri o şehir de yaşıyormuş gibiyim. Fakat dünya gözüyle daha görmüş değilim. Mescidi Aksa’m sanki herbir karışına adım atmış gibiyim. Fakat daha gitmek nasip olmadı. Şimdilerde ise en çok Gazzeyim ben. Acı benim acım fakat duymayan kulaklara vicdan yoksunu gönüllere karşı dilsizim ben. Bazen diyorum ki kardeşlerimin yanında olsam daha az mı acı çekerim? Belki bazıları mübalağa yapıyorsun diyecekler fakat ben tamamen böyle hissediyorum. Çünkü burada bu uzun bekleyiş ciğerimi yakıyor.
Sadece bir parça ölüme açım
Gecenin bu saattine kadar düşüncelerden uyuyamadım bazen insanın içinde biriktirdiği onca acı yük olurmuş insana her geçen gün katlanarak artan kalbini zorlayan ben bu hayata görme engelli geldim ve ömrümün sonuna kadar bu şekilde öyle devam edecek bu benim ruhumu aklımı ve kalbimi çok zorluyor kalbim yeterince yıpranmamış gibi çok ağır şeyler
