Devlete Karşı Savaş: Stirner ve Deleuze’ün Yaklaşımı
Devlete Karşı Savaş: Stirner ve Stirner’in çağdaş siyaset teorisi üzerindeki tesiri çoğunlukla ihmal edilmiştir. Bununla beraber, özellikle iktidarın işlevini göz önünde tutarsak, Stirner’in siyasi düşüncesi ile postyapısalcı teori arasında şaşırtıcı bir yakınlık bulabiliriz. Örneğin Andrew Koch, Stirner’i, çoğunlukla içine yerleştirildiği Hegelci
"O anki deneyimin sonsuza kadar devam etmesini istemeyiz" diyorsun. Şunu da ekleyebilirdin: Zaten devam etmesini istememize izin verilmiyor; tıpkı Goethe'nin Faustu'nun elinden uçup giden an için" Daha uzun yaşa! Ne kadar güzelsin!" diye yalvardıktan sonra edebi lanetlenme ile yüz yüze gelmesiyle bu gerçeği yaşayarak öğrenmesi gibi.
Sayfa 81
Kendini oluşturma uğraşısı durmadan devam eder. Bu uğraşıya ilişkin hikaye, bir şimdiki anlar silsilesi olarak gözümüzde canlandırılabilir. Bu anlardan her biri ileriye yönelik, çoğu zaman bilinç kazanmamış zihne verilmiş geleceği, katılımcı akıl yürütme faaliyetlerinin ardında bıraktığı izlerden oluşan geçmişe geri dönüştürme eyleminde takılıdır.
Sayfa 152
“İnsanın yüceliği acınacak durumda olduğunu bilmesinden geçer ama kişinin acınacak durumda olduğunu bilmesinde yücelik vardır.” “Diğer canlı varlıkların aksine hayatımızın erken dönemlerinden itibaren ölümlü olduğumuzu bilmemiz,” bizi bu bilginin gölgesi altında yaşamaya mecbur bırakır. Evrenin sonsuzluğu ile karşılaştırınca bu bilginin gölgesi altında yaşamak, insan ömrünün gülünesi güdüklüğünün; mekânın sınırsızlığı ile karşılaştırınca; yaşamın içinde hapsolacağı yerin içler acısı küçüklüğünün farkında olmak, bütün bunlar “orada değil de burada, geçmiş başka bir zamanda değilde şimdi de yaşamam için hiçbir nedenin olmadığını” bilmekle eşdeğerdir. “Neden yokluğu”, “anlamı yokluğu” na denk düşse de anlamsızlık Homo sapiens için katlanılamaz bir durumdur. Dolayısıyla insan yaşamı durmadan bu dehşet verici boşluğun içini doldurmaya, yaşamı anlamlı kılmaya çalışmakla ya da bunun yerine yaşamın varoluşsal anlamsızlığını unutmaya ya da bu anlamsızlığı bastırmaya, alakasız ilan etmeye, önemsizleştirmeye ya da bir süreliğine rafa kaldırmaya yönelik çabayla geçer; kısacası, insan yaşamı kişinin ölümlülük farkındalığı ile yaşamasını katlanılabilir ve yaşanabilir kılma çabasıdır. Aralıksız devam eden bu çabaya biz kültür diyoruz.
Claude Shannon ve Roman Jakobson’ın Geliştirdiği iletişim modelleri “kod çözme”nin “kodlama” işlemini birebir yansıtan bir süreç olduğu, aynı hareketlerin bu kez ters yönde gerçekleştiği izlenimini bırakır. Durum hiç de böyle değildir. Kodlama yaparken, başkalarıyla paylaşmak istediğimiz düşünceleri ya da kavramsal yapıları temsil etmeye uygun göstergeleri bulmak için zihnimiz içindeki sözlüklere başvururuz. Çoğu zaman belli bir tercihimiz vardır ve en elverişli olanda karar kılarız çünkü hiçbir kelime bir bireyin zihninin basit bir düşünceye sıkıştırdığı her şeyi mutlak biçimde ifade edemez. Kod çözme işlemi sırasında ise, bu göstergeleri tekrar kavramsal yapılara geri çevirmeniz gerekir. Ama sadece mesajın içerisinde girebilmiş tekil göstergelere erişimimiz vardır, konuşan kişinin kendi içinde yaptığı muhasebelerde saklı olan diğer göstergelere erişimimiz yoktur. Ve doğal dilin, mesela Mors alfabesi gibi belli sinyaller ve harfler arasında tam bir denge kurabilecek kadar katı kuralları olmadığı için, bir mesajı, onu ortaya çıkaran aynı düşüncelere geri tercüme etmek mümkün değildir. Çünkü hepimizin paylaştığı belli sayıdaki temel düşüncelerden oluşan bir düşünce havuzu yoktur.
Dilsel bir eylem, karşı tarafa azami miktarda bilgi aktarıldığında değil katılımcıların deneyimleri bir anlığına da olsa birbirine en yakın noktaya geldiğinde başarılı sayılabilir.
Diyalog, düşünce ve hükümleri sizden farklı olan kişilerle konuşabilmektir; sizinle aynı görüşlere sahip insanlarla yapılan bir konuşma, sahici bir diyalog sayılmaz. Ve bir diyaloğun amacı, farklı düşünen insanları mağlup etmek değil, bütün taraflara fayda sağlayan modus vivendi’yi (geçici anlaşma/yaşam biçimi) farklılıkla birlikte ayrıntılı düşünmek için karşılıklı anlayış ve birlikte sarf edilen çabadır.