İnsanın yüceliği acınacak durumda olduğunu bilmesinden geçer
Kısacık hayatımın benden önce varolan ve benden sonra var olacak sonsuzluk tarafından emilerek - sadece bir gün kalan bir misafir hatırası gibi- içine alınacağını; işgal ettiğim bu küçük yerin, hakkında hiçbir şey bilmediğim ve benim hakkımda hiçbir şey bilmeyen sonsuz bir enginlik tarafından yutulacağını düşününce ürperiyorum ve kendimi neden orada değil de burada, geçmiş başka bir zamanda değil de, şimdide gördüğüme hayret ediyorum.
İnsanlar insan olarak doğmazlar ama sürekli devam eden kendini biçimlendirme, kendini ortaya koyma, kendini geliştirme çabalarında görüldüğü üzere içine doğdukları insan topluluğunun rehberliği, yönlendirmesi, yardımı ve cesaretlendirmesi yoluyla insana dönüşürler.
Jorge Luis Borges
“ Zaman, beni oluşturan töz. Zaman beni kapıp sürükleyerek götüren bir nehir, ama nehir benim; zaman beni parçalayan bir kaplan ama kaplan benim; zaman beni yakan bir ateş ama ateş benim. Yeryüzü, ne yazık ki gerçek; ben, ne yazık ki Borges’im”
“Öyle ya da böyle, belirsizlik kaderimizdir”
Mutluluk hissi, derdi tasası olmayan bir hayatın değil, hayatın zorluklarını yakın mesafeden, doğrudan göğüsleyebilmenin... o zorluklara direnmenin, onlarla mücadele etmenin, onları çözmenin ve yenebilmenin sonucunda ortaya çıkar.
Zygmunt Bauman, Benlik Pratikleri
