İnsan acı çekerken başkalarının şimdi ya da geçmişte yaşadığı acılarla kendisini rahatlatamaz. Bu organik olarak yetersiz, parçalı dünyada, birey kendi varlığını mutlak düzeye çıkarmak ister; dolayısıyla, herkes evrenin ya da tarihin merkeziymiş gibi yaşar.
Sayfa 17