eski yeni
..zaman bir sanat ve edebiyat ekolünün cicili bicili elbisesini çürüttüğünde, altından bazan canlı bir mahluk, bazen ıslanmış ve boyaları bozulup akmış bir ucube, bazen de buzdan yapılmış gibi bir hiç çıkar.
Sayfa 184Kitabı okudu
Sanatta eski ve yeni
“Eski yeniyi çekemez ve yeni eskiden hoşlanmaz” aksiyomunu kullanırken ihtiyatlı olunması gerektiğini söyleyen Şair’e göre, “zamanın tahripkâr pençesinin parçalayamadığı bir şey vardır; onun nasıl olduğunu ekseriya müphemdir, zamanla tahdit edilemeyecek kadar güzeldir. Asırlar üzerinden karanlık bulutlar gibi geçer, rengi kararmaz, daima okşayan ve gülümseyen bir güneş vardır ki onu karanlık bulutlar arasından görür, sever ve zaman zaman bulutları parçalayarak çıplak ve ısıtıcı ışıkları ile yıkar.”
Sayfa 182Kitabı okudu
Hür ve saf bir sanat yapmak!
Sayfa 182Kitabı okudu
Mısrı Kadîm
acaba ot gibi yerden mi bittim
acaba denizlerde mi şaşırdım
ve zamanı nasıl unutmaktayım
zaman unutulunca mısri kadîm yaşanabiliyor
kendimi unutunca seni yaşıyorum
yaşamak
bu ânı yaşamaktır
ammon râ' hotep
veya tafnit
kim olduğumu bilmek istemiyorum
yalnız etrafında nefes almalıyım
dut bu â'ru ünnek pahper
kama pet kama tâ
mısır metinlerinde okuduğum cümleler
seninle okuduklarımsa büsbütün başka şeylerdi
seninle bir bahçedeyiz geliyor bana
orada hem var hem yok gibiyim
daha dogrusu bütün bir bahçe oluyorum
insanlığımdan çıkarak
kama pet
kama tâ
Sayfa 161Kitabı okudu
Eskiden
Çok eskiden
Ben senin kölendim
Bir serinlik tesellisi buluyordum
Kirpiklerinin gölgesinde
Bir köle başımız vardı
Benim
Sana aşkımı sezmiş olacak ki
Kırbacıyla dövüyordu
Her vuruşu
Bana
Senin bir busen gibi geliyordu
Ve öldüm
“ eskiden
Çok eskiden”
Sayfa 150Kitabı okudu
"Eğer kalbiniz seraba aldanmıyorsa, görüşünüzün keskinliği ile
gururlanmayınız.Çünkü aldanmamış olmanız, susuzluğunuzun tam olmaması yüzündendir."
Urfi- Şirazi
Beşir Ayvazoğlu'nun Mehmet Akif ve Muhammed İkbal makalesinden alıntı.
Kahvenin ab-ı hayât olduğuna şüphen mi var?
"sonra burnu! ya rabbi! o ne muazzam burun!
insan görün görünce onu mutlaka der ki: durun,
takmadir bu, çıkarır, hele sabredin biraz!'
herkesin canı çıkar, fakat o burun çıkmaz."
İstanbul’un Sessiz Sakinleri
"Müslümanların oturdukları sokaklarda köpekler mecbur kalınmadıkça dövülmez, rahatsız bile edilmezdi. Çünkü sadece köpekler değil, bütün hayvanlar sevilir, Allahın bir emaneti olarak görülürdü. Hatta birçok insan, köpeklerin
beslenmesi için hatırı sayılır meblağlar vasiyet ederlerdi. Esasen köpekler sokakların canlı süpürgeleriydi; ne bulurlarsa oburca yerlerdi. İstanbullular onların varlığına o kadar alışmışlardı ki, Abdülmecid devrinde toparlanıp
Marmara'daki Hayırsız Ada'ya sürüldüklerinde son derece rahatsız olmuş, köpekler geri dönünce de adeta bayram sevinci yaşamışlardı. Kedilere gelince onlar evlerin demirbaşlarıydı zaten."
"Et yerken kendimi sırtlan gibi hissediyorum."
Ahmet Mithat Efendi
Açlıktan bahsediyorsun
Demek sen komünistsin
Demek ki bütün binalari sen yaktın..
Kuşlara duyulan sevginin en somut göstergeleri ise ahşap evlerde olsun, taş yapılarda olsun, çoğu başlıbaşına bir sanat eseri olan kuş evleridir. Genellikle üst katlarda, kuşların barışması için yapılan bu evcikler bütünüyle Türk mimarisine has bir güzelliktir.
Bir Hint duası vardır ki düsturum olmuştur: " içimdeki ışığın sönmüş olduğu demlerde, elime başkalarını aydınlatmak için meşale verme Yarabbi!"
Ben herhangi bir hayvana sebepsiz yere kıyabilenlerin insanları da gözlerini kırpmadan öldürebileceklerini düşünüyorum .
Malik Aksel, kuş evlerini anlattığı meşhur makalesinde, bir zamanlar atalarımızın günâhlarını affettirmek veya sevap kazanmak isteyenlerin esir azat ettiklerini, buna güçleri yetmeyenlerin de kafeslenmiş kuşları kuş pazarından satın alarak serbest bıraktıklarını, bunlara "adak kuşları" dendiğini anlatır.