Ne düşmanım, ne pişman ama çok kırgınım bu hayata. Kalbimle yürüdüğüm her yolun sonunda kalbim elimde geri döndüm. Artık sadece kendime ağlıyorum çünkü ben beni, sevgiye inanarak öldürdüm...
Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıktan yiye, kemiren yaralar.. Kimseye anlatılmaz bu dertler. Çünkü henüz çaresi de devası da yok bu dertlerin.