Fatma Betül
@betulkbly
Bizimkisi ruhumuzu özgürleştirme çabası.
İstanbul
151 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Kimlerin Sessizliği
Pes edip es verip sussalar da
Konuşsam biraz anlamdan
Söylemek dururken susulmaz sevgi
Aşk ki koca bir baston, ölümün karşısında
Anlam ve sevgi, durdurmaz kimseyi
Çıksam yollara hiç durmasam
Geceye, sokağa, odama ama hep çıksam
Elbet bayırlar da konușur kendi dilinden
Anlasam, dünya ki kocaman bir fotoğraf karesi
Kanayan, bantlanan ve susan yaraların özeti
Sessizliğin sesi, kıvranıyor duyulmak için
Hız bölüyor, asfalt çarpıyor, beton çıkarıyor
Çarpılan oluyor çocuklar hep, iyi dinle
Müzik ki ruhun sessizliğidir gürültü olmayınca
Biraz yavaşla insanoğlu, belki biraz daha
Sağır Yollar Sayılmaz Adımlar
Seni tanıyınca yeni yolları sobeledim
Üsküdar inanmanın yarısıdır dedim
Cennete giden yol
Burası Türkiye, göz ve gönül, cennete giden yol
Melekler omuz omuza bağırıyor: Amerika defol
Biz bu vatanı sigortasız sevdik, beşik kertmesiydik
Bir ayetle sonsuza: Ve yensurakallâhu nasran azizâ
Okur Takip Önerileri
altıpatlar
Baba olmak kocaman taştır her an fırlamaya hazır
Fırlatılmaz baba çünkü sığmaz bir ele
Dünyanın derdi sığamaz geç vakitlerde iki elime
Tüm dikenlerini kaşıyorum sol avucumla
Sağ avucumda sımsıkı kavranmış altıpatlarım
Ben ki yetişemiyorum benliğime hep bağımsız
kocaman bir sivil
Hasbünallâhü ve ni'me'l-vekîl
altıpatlar
Kadın yeni bir araba bakıyordu sahile inebilmek için
Oysa her gün beyazlar siyahlardan dayak istiyordu
Kimdi siyahlar ve neden siyahtılar
Siyah, insanın kalbinin rengidir tüm zamanlarda
altıpatlar
Geçmişi hatırlatyorum o hiç gevşemeyecek günleri
Hatırlamak lazım ki insandık bir zamanlar
Bir Zamanlar Bu Ülkede
Bir sözün altını çizdim, hayatımı değiştirdim:
"Allah'tan başka her şey puttur."
Sahte bir dünyada yaşıyoruz Arzu. Her şey sahte. İlişkiler, aşklar, alışveriş. İnsanlar her türlü yalana kanmak üzere yetiştiriliyor. Dünyada bir sistem var, sürekli yalan üretiyor ve bu yalanları satıyor. Kah gönül rızası ile kah metazori. Bu dünyada artık her yer turistik ve hepimiz birer turistiz.
Renksiz, cansız, soluk yüzlü hayatıma renk gelsin biraz. Biraz heyecan gelsin. Nasıl yaşamalı diye car car konuşuyoruz. Hayat konuşmaktan ibaret değil. Eylem lazım eylem.
İnsanı alışkanlıkları idare ediyor. Alışkın olduğumuz iş, ortam, kişi ve atmosfer bizi soğukta bir battaniye gibi sarıp ısıtıyor. Kendimizi güvenlikte hissediyoruz. Her şey yerli yerinde.
Efendim bizler tuhaf bir çelişki yaşıyoruz. Yani şöyle. Risk almak istemiyoruz. Hep garantiye oynuyoruz. Garanti olanın soluk yüzüne, cansız cesedine sarılıp yatıyoruz. Evler, evler, evler. Eşyalar, eşyalar, eşyalar... İşler, işler, işler. Sonra çocuklar. Ne bileyim bir sürü kayıt kuyut. Bir sürü pranga. Oysa dünya bizi bekliyor. Uzanıp giden yollar. Yolların gizlediği meçhul, el değmemiş noktalar. Çekip gitmeyi düşünmüyor musunuz hiç? Ruhunuzu, dört duvar arasında sıkılıp duran, hesaba kitaba esir olmuş ruhunuzu bu cendereden çekip çıkarmak istemez misiniz?
Dünyayı kasıp kavuran fırtınanın önünde kuru yaprak gibi sürüklenip duruyoruz. Kaplumbağa misali evini sırtında taşıyarak göçebeliğe soyunduk. Eşya ile, toprak ile, tabiat ile başımızı kopardık. Bir "kopma"nın olduğu aşikar. "Yeni"yi isteyen "eski"den kopuyor. Eskimiş olanı atıyoruz ama yeniyi bulamıyoruz. Yeni bize veriliyor, en azından işaret ediliyor. "Eski" gitti, "yeni" benim değil. O zaman neredeyim ben? Boşlukta. Boşluğun sıkıntısında.
Öte dünya buna imkan tanımıyor oysa. Bir yerden koptuğumuzda, bir dünyadan ötekine hicret ediyoruz. Ama "öte dünya" yok diyorsak, gidecek bir yer de yok demektir. İşte zurnanın zırt dediği yer. Gidilecek bir yer yoksa "umut" da yok.
Trajik olan şudur: Bir sey müzelik oldu mu ölmüş demektir. Oysa gelenek her an tazelenmek ister. Yenilenmeyen gelenek kurur.