Kum torbası gibi yere uzanmış, içimi yansıtan simsiyah tavana bakıyorum. Acı tüm zihnimi avcunun içine almış. Bu sırada gözlerime birçok yaş hücum etmekte.. Göz kapaklarımı kilitledim sıkıca birbirine. Tüm kuvvetimi toplayıp en güç olanı başarmaya çalışıyorum kendimce. Gözyaşlarımı içime akıtıyorum usulca.
Sesler duyuyorum zihnimin bir köşesinden atın üstünde bir süvari gibi dolu dizgin yaklaşıyorlar süratle.. Neye uğradığını şaşıran beynim gözlerimi açıyor aniden. Siyahlık gitmiş, tavan tuzla buz. Etraf bembeyaz. Dağılan dikkatim yüzümden artık gözyaşlarım özgürce süzülüyor yanaklarımdan. Her bir gözyaşımda acımdan bir parça bulunuyor. Terk-i diyar ediyorlar büyük bir hevesle.
Artık daha hafif hissediyorum kendimi. Rahata eriyorum.
Kafam,cam kırıklarıyla dolu doktor
Beynim her hareketinde ,düşüncelerim acıyor..
Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun? Bütün hayatımca bu cam kırıklarını beyin zarımın üzerinde taşımak ve onları oynatmadan son derece hesaplı düşünmek zorundayım. Bir filmde görmüştüm doktor: Senin gibi gene bir doktor olan ve sözüm meclisten dışarı, delice planlar kuran
