Ben... Ben nefes almaya dayanamıyorum. Beynim uyuşuyor. Annemin artık toprağın altında olduğu düşüncesi beynimi uyuşturuyor. İnsanın tüm benliği acır mı? Saçlarımdan, tırnak uçlarıma kadar her yerim acıyor her yerim. Söylesene insan bunun altından kalkabilir mi? Hangi mantık, hangi akıl bana bunu tarif edebilir? Acıyor her yerim. Aldığım nefes bile boğazımı acıtıyor benim. Alışılır mı bu acıyan benliğiyle yaşamaya insan? Söylesene alışır mı?