Aahhh Masumiyet Müzesi... Ben duygularımı nasıl anlatayım şimdi? Bir kitap düşünün içinde safî aşk var ama sizi sıkmıyor, siz de romandaki Kemal olup Füsun'un aşkını, yokluğunu, acısını iliklerinize kadar hissediyorsunuz. İçiniz dışınız Füsun oluyor ama bundan zerre sıkılmıyorsunuz. Roman bitince içim burkuldu, belkide fazla üzüldüm bilemiyorum ama derinden etkiledi beni. Özellikle de sonu ayrı bir güzellikteydi.
"Hayatımın en mutlu ânıymış, bilmiyordum." diye başlıyor ve "Herkes bilsin çok mutlu bir hayat yaşadım." cümlesi ile bitiyor roman. Dili o kadar akıcı ve anlaşılır ki su gibi akıyor. Betimlemelere diyecek söz yok zaten. Resmen o evin içinde yaşadım bende.
Orhan Pamuk kitabı 2008 de çıkarmış ve aynı isimde müze kurmuş. Hatta kitabın içinde de bir adet bilet var. Kitapla gittiğinizde müzeyi gezebileceksiniz yani.Müze Beyoğlu'nda. Nobel ödüllü yazarımızın bu eseri New York Times tarafından en iyi kitaplar arasında gösterilmiş.
Kitabın konusuna gelecek olursak ana karakter Kemal nişanlıyken uzaktan akrabası olan Füsun'a aşık olur ve bizde bu saplantılı aşkın içerisinde buluyoruz kendimizi.
Masumiyet Müzesi 
Orhan Pamuk
