Kötü şeylere susarak yok sayanlar iyi miydi sizce? Öylesine kenera çekilip geçmesini bekleyen, ordaki enkaz olanı umursamayanlar hala iyi mi gerçekten?
Ben kötülüğü annemden öğrendim. Susmasından bildim göz yumduğunu. Ben kötülüğü babamdan, ben kötülüğü ablamdan öğrendim. Ama yine de günün sonunda kendimden tiksindim. Onlar gibi olamayışımdan, kötülüklere, susmalara, taş kalplere göz yumamayışımdan... Hep kendimden verdim iyiliği, bir türlü alamadım gitti!
S.E.