Tezlik satışda.
Tezliklə satışda.
***
Şübhə nə qədər təhlükəlidirsə, güvən də bir o qədər təhlükəlidir.
Düşünün. Ətrafınızda olan dostlarınızı düşünün. Neçəsi sizin üçün canından keçər? Gec olmadan düşünün. Çünki mən gecikdim. Artıq geri dönüş yolum yoxdur. Ən yaxın dostum ən böyük düşmənimə çevrildi. Mən bunun fərqinə varanda, əlimdə heç nəyim qalmamışdı...
Bilmədim, o qədər heç nəyə önəm vermədən, həzz üçün yaşadım ki, dostumun nələr yaşadığını, çətində olduğunu bilə bilmədim. Bildim... Bildim, önəm vermədim... Elə buna görə də yaşadıqlarımda günahkar bəlkə də özüməm...
***
Canımı belə verəcəyim dostlarım sözlərimi ciddiyə belə almadı. Uçurumun kənarındaykən məni itələyən əllər onlarınkı oldu. Bəlkə də sevinməliyəm, çünki bu içimdəki gerçək, qaranlıqda gizlənmiş yanımı tapmağıma səbəb oldu.
***
Niyə Murad, niyə? Niyə mənə olan sevgini etiraf etmək üçün ölümü şahid seçtin? Bilmirdin mi sevginin ölüm qarşısında kölgədən fərqsiz olduğunu? Atam mənim, sənsə ruhumla qəlbimin cəlladı oldun...
***
Elə bir peşə seçdim ki, ölümlə yoldaş oldum. Elə bir qıza sevdalandım ki, ölümlə sirdaş oldum. Elə birini tanıdım ki, onunla qardaş oldum. Amma bilmədim, sonda ölüm onunla məni səhv salacaq.
***
Ayağımı vətənim aldı, namusumu qadınım, oğlumu isə vəfasız qədər. İndiysə qızımı almaq isdəyirlər...
Kimisi yaşamaq, kimisi ölmək istər, ama mən heç birini istəmədim. Çünki qızını o halda görən hər bir ata nə ölərək onu tək qoymaq, nə də yaşayaraq hər gün ölmək istər.
Ankara'da Sıradan Bir Düğün
Oturduğum masadan sıkılan gözlerle etrafı izliyorum. Klasik bir salon düğünü işte. Etrafa kısık gözlerle bakıp, bekar oğullarına kız arayan anneler, etrafta koşuşturan çocuklar, uzun süredir görüşmüyoruzlar, niye hiç aramıyorsunlar, sen niye aramıyorsunlar. Ben aramasam sormasam arayacağın soracağın yoklar, çok güzel olmuşsunlar, kıyafetin
Sürekli kendini yenileyen kötü bir hissin içindeyim ve kendimi bildim bileli burda yaşıyorum. Kendimi bilmeden öncesine mi dönmem gerek? Cevaplar orada mı yatıyor? Öyle olsa bile dönemem değil mi, dönemem ve beni bu hale getiren şeyi bulamam. Bulsam bile farketmeyecek. Bir sürü hastalık var sebebini bildiğimiz ama gene de tedavi edemediğimiz. En
SEDEF ÇİÇEĞİ HİKAYESİNİ BİLİRMİSİNİZ!.
SEDEF ÇİÇEĞİ HİKAYESİNİ BİLİRMİSİNİZ!.😔
Mahkeme salonunda, seksen yaşlarındaki yaşlı çiftin durumu içler acısıydı... Adam inatçı bakışlarla, suskun ninenin ağlamaktan iyice çukurlaşmış gözlerini ve bıkkın bakışlarını süzüyordu. Hakim tok sesiyle, yaşlı kadına:
- Anlat teyze, neden boşanmak istiyorsun?
Yaşlı kadın, derin bir nefes
Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla.
Sevgili Dost,
O'nun adıyla başlamak, kalbe öyle bir kuvvet verir ki, meşguliyet ne kadar çetin, ne kadar girdaplarla dolu olursa olsun, sonsuz irâdenin emânetidir artık...
Sevgili Dost
Neden insanlar kendi çıkmazlarının ağrısını, başkalarının mutluluğuna gölge düşürerek dindirmeye çalışıyor? Neden kendimizi kabullenmek yerine, bir başkasının
Bugünden Düne
Rasim Özdenören söyleşisine katıldım bugün. İstanbul'a gelmeyi pek sevmezmiş, ayda yılda bir. Ben ona gittim. Kısmet oldu da ufak da olsa dünya gözüyle gördüm kendisini. Aslında daha önce de gördüm kendisini ve fakat gördüğümün kim olduğunu bilmiyordum. Sizinle bu anımı paylaşayım.
Yıl 2012 olsa gerek. Üniversitedeyim. Film tutkum yavaş yavaş yerini
Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
İnsanın vatanı arkadaşıymış bildim, Tanrı bile
Arkadaşı olsun diye yaratmadı mı dünyayı
Her arkadaşla bir vatan ölür, her gözyaşıyla
Tanrı bir daha, her güvercinle bin turna…
Haydar Ergülen
[{ Kitap ya Konuşursa !!! }]
...En üzüldüğüm şey de bizim, insanları seçemeyişimizdir...
Siz, beni ne vakit elinize alıp okumaya başlasanız, ben de, beni nasıl okuduğunuzu gözlerinizin içine bakarak okurum.
Bir şey söyleyeyim mi? Boşa okuyorsunuz arkadaş!
O durmadan yaşaran nadide gözlerinize, açılıp kapanması bir türlü durmayan kıymetli ağzınıza yazık. Boşu boşuna
NEDEN KİTAP OKUYORUM?
Okuma yazmayı evde çatpat biraz sökmüştüm, adımı soyadımı yazar, harfleri ve birkaç kelimeyi tanırdım. Birinci sınıfa başlarken üzerimde, uzun süre ailemden uzak kaldığım yabancı bir ortamda farklı insanlarla bir arada bulunmanın yarattığı çekingenlik, korku ile abilerimin ellerinde görüp ilgiyle seyrettiğim kitapları okuyabilecek olmanın heyecanı
Kavuşmanın böylesi ( bu da benim deprem anım)
Yıllar önce daha 18 19 yaşındaydım ben özlem ablayı tanıdığımda. Aramız gerçekten her daim iyi olmuştur . Onu abla bildim çoğu kez akıl aldım , yeri geldi o bana işte duvar kağıdı mi yaptım fikir ver bana da seçelim . Boya mi yapıyorum işte akıl ver bende burayı boyamak istiyorum gibi birçok temaslarımiz oldu . Ama gelin görün ki birbirimizi hiç
Her geçen gün geçmişimi yeniden hatırlıyorum. Aile dediğim insanlar sağolsun beni her gün eskiye götürüyorlar. Ben bittim artık ya. Neden bunu kimse görmüyor. Geçmişimle iç içe yaşıyorum. Hani "Geçmiş geçmişte kalıyor" du.. Kalmıyor işte. Biliyorum ki en ufacık hatama, yanlışıma bakıyorlar yine. Bana her gün yaşattıkları cehennem
Kırılan bir kalbin eskisi kadar atmadığını babamdan filan değil kendimden öğrendim. Ne zaman çarpıntım başlasa mutluyum derdim hep kendi kendime.Eskiler hatırlanınca acılar yeni oluyor galiba. Neyse....Pek beceremeyenlerdenim yaşamayı. Ama öyle pes edenlerden değil. Bir şeyler olsun diye çok şey yaptım, hiçbir şey olmadı. Aslında çok şey oldum.
Kulaklığımı senden çok takıyorum bilmem anlata bildim mi ?
Yaşam üzerine bir irdeleme.
" Akvaryuma iki balık koyarsanız onlar zaten sevgili olur. Önemli olan okyanusta karşılaşabilmek. "
Sahiden de günümüzdeki insanların neredeyse tamamının, büyük kitlelerin yaşantısını özetleyen bu söz aslında birçok şeyi açıklıyor ve insan denilen canlının düşünce algoritmasını ortaya çıkarıyor genel olarak. Sizin de dikkatinizi çekti