Çocuğunuz sizin umudunuz, ailenizin neşesi ve en değerli varlığımız.Onun iyi ahlaklı ve güçlü kişilikli bir birey olması için herşeyi yapmaya hazırsınız ama çocuğunuz büyüdükçe sorunlarda büyüyor ve siz bu sorularla başa çıkacağınızı biliyormusunuz.
Bugün biraz dertleşelim istiyorum
Bu aralar kendimi hiç bi şekilde iyi hissetmiyorum nefret ettiğim insanlarla nefret ettiğim ilçe de yaşıyorum
Biliyormusunuz 7 yıldır ağlıyorum ben erzurumdan kurtulmak için çığlıklarımı hiç kimse duymuyor
Ve son yıllarım olduğumu hissediyorum artık dayanamıyorum çünkü ama ölmeyi de istemiyorum
17/04/2024
,Bende aynı şeyi yaşıyorum belki bir ihtimal sever diye derslerimi yüksek tutuyorum sonra bilmem gözüne girmek için herseyi yapıyorum ama o beni sadece sinirlenince veya içtiği zamanki dövecegi veya üstüme bağırdığı biriyim ben bilerek yüzüme vurmaz benim biliyormusunuz insanlar anlamasın diye ben kaç kere polise gittim belki bir ihtimal inanırlar diye ama o gelip beni alıp daha çok dövüyor abimde öyle sıkılır gelip döver ama diğer kardeşlerime melek ikiside annemdesen o hiç umrunda değilim ben hastalanınca kimse yanımda yok veya ben sevilmediğimi için kimse beni sevmiyordur ama ben yine de babamı sevmiştim herseye rağmen sevmiştim ama artık o sevgi yok anneme veya abime karsi da yok bu bir kiskanclik degil muhtaclik da degil ama ben hep kendimi sucladim be annem bana hamileyken sirf beni dusurmek icin elinden geleni yapmis ama benim yerime ikizimi oldurmus belki iyi bir ailem olsaydi o suan yanimda olabilirdi bunun tum suclusu babam aptal olduğumu ciddi ciddi artık çok net anlıyorum üzgünüm..
Yaşadığınız güzel şeyleri o şeyleri kaybedince anlıyorsunuz onca şeyin hüznünü kaybedince anlıyor insan onları görüp bir hüzünle onlara sarılmak istiyor onca şey elindeyken insan nefsine herşey böyle sürer,devam eder hissi vuruyor ama o şeyler bir gün elimizden süzülüp gidiyor.Geriye kalanlar insanı ise yerden yere vuruyor çünkü bir daha hicbirseyin dönüşü olmayacak gibi hissediyor.Geriye kalan ise hüzün ve gözyaşı en önemlisi ise içten içe acı veren Özlem...
Hz . Ebu Bekir (R.a)
Bir Gün Ceviz İçin Kavga Eden Çocukların Arasına Girer...
Durun İkinizede Ben Pay Edeyim Der Cevizi Kırar Ve İçi "Boş" Çıkar, Çocuklara Döner:); Biliyormusunuz Der, Uğruna Dövüştüğünüz "DÜNYA" Bu İşte...!!