Yüksek hisli insanlar kırılan izzetinefislerinin tamirine tenezzül etmez. Çünkü o, tamir kabul etmez.
İnsan hakarete alışır ve insanlığını yavaş yavaş kaybeder.
Bir diğerinin felaketinde saadet aramak insanların tedaviye muhtaç en müthiş hastalığıdır.
Zamanın hiç değişmeyen yürüyüşü, duygu ve isteklerimize göre hızlanmış ya da ağırlaşmış görünür.
Ömrümüz, yaşamayarak, sürekli atlamak istediğimiz, yıkılmış, bayağı saatlerle doludur...
En acınacak hükümler, suçsuzluklarına inanma ihtimali kalmamış zavallılardır.
İnsan sonsuz olarak cennette otursa bile bıkar. Bir değişiklik görmek için cehenneme gitmek ister.
Beyefendiler, hayat bıktırıcı çeşitlenmeleri içinde gene de tek tonludur.
Ya paralayıp yiyeceksin; ya paralanıp yeneceksin. İşte hayatın birtakım ahlak çiçekleriyle örtülen gizli anlamı!
Kötülük yapmak iki türlüdür: Biri, kendi kendine yapmak; öbürü başkalarına..
Kötülükle iyiliğin sınırları birbirine o kadar karıştı ki çoğu kez insan nereden gideceğini şaşırır. Bir kedinin bacağını kırmak, büyük barbarlıktır; ama nüfusu milyonları aşan masum bir kavmi bütün varına yoğuna konmak için barutla, ateşle öldürmek, alçak- ça kırarak yeryüzünden yok etmeyi düşünmek, yüksek siyasettir.
Bizim memlekette, bin gerçek söyleseniz, anlayarak can kulağıyla bir tek dinleyene rastlamazsınız. Ama eski kafada ahmağın biri, "Bekleyiniz, yakında kurbağa deve doğuracaktır..." dese, hemen birçok ağızlardan, "Amenna... amenna!"sesleri yükselir...
Mutluluk bir kuruntudur. Bunu saptamak için aydınlatmaya uğraştığımız dakikada, bu dev- let kuşunu uçurup mutlu olmadığımızı anlarız.
Her insan, kendi nefsini aldatmakta, bütün insanlar birbirlerini aldatmakta.
Pek çok şeylerde gerçeği bilmemeli, gözü bağlı gitmeliyiz.