Bi korku sarıyor dört yanımı
Azıcık telaş edecek oluyorum,
Ümidimin kanadı kırılıyor
Ye'se düşecek oluyorum.
Ve sonra şu şiiri okuyorum:
"Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş
Gâmum pinhân dutardum ben, dediler yâre kıl rûşen;
Disem ol bîvefâ, bilmem inanur mı inanmaz mı?
Ben, gâmımı (kalbimdeki bu aşkın sırrını ve kalbime çektirdiklerini insanlardan saklıyor ve utancımdan herkesten) gizli tutuyordum. (Bana) derdini sevgiline aç! dediler. Fakat derdimi söylesem, bilmem ki o vefâsız, inanır mı, yoksa inanmaz mı? 
Fuzuli
Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak
Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş içindir.'
Davransana... Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana... Sen böyle
Âtîyi karanlık görerek azmi bırakmak…
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle:
Îmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit! “İki el bir baş içindir”
Davransana… Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok… Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana… Sen böyle
“Oğullarım: Gidiniz de Yûsuf’la kardeşini araştırınız, hem sakın Allah’in inâyetinden ümîdinizi kesmeyiniz; zîrâ, kâfirlerden başkası Allah’ın inâyetinden ümîdini kesmez.”
(Kur’an, Yûsuf, 87)
Âtîyi karanlık görerek azmi bırakmak…
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle:
Îmânı olan kimse gebermez bu