Söze nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Birinci Dünya savaşını, Osmanlının son dönemlerini, Doğuda verilen mücadeleleri, siyasi oyunları eğrisiyle doğrusuyla olduğu gibi yazmış. Kitabın her cümlesi tokat gibi insanın yüzüne çarpıyor, yani bayaa bir düşündürücülük var. Bazı kısımlarda midem bulanıyordu, savaş sahneleri o kadar içten ve gerçekçiydi ki, ben yaşıyormuşum gibi hissediyordum. Eserin her cümlesinde bütün savaşlara, politikacıların saçma sapan egolarına, taht oyunlarına tekrar-tekrar nefret ettim. Bu oyunlara kurban giden nice Ahmetleri, Mehmetleri asırlar geçse de unutmamalıyız. Hem savaşlara "dur!" diyebilmek, kendi hayalleri uğruna bizleri kurban edeceklerin oyuncakları olmamak adına, hem de ömürlerinin baharında belki geleceğin doktoru, mühendisi, hocası, bir çocuğun babası olabilecekken bizler için aziz canlarından geçerek şehit olmuş nice Vatan evlatları karşısında binyıl geçse bile duymamız gereken minnet borcu için.
Bu yüzden okullarda mutlaka zorunlu olarak okutulmalı bir eser.
Bütün şehitlerimizin aziz hatırasına, minnet ve saygıyla...
Tekrar okur muyum? - Evet
