Hakikaten ben bu dünyanın adamı değilim… Herkesin paraya, maddiyata ehemmiyet verdiği, menfaatını gözettiği bir zamanda ben içimde nihayetsiz bir sevgi duyuyorum ve seviyorum; fedakârlıktan çekinmiyorum, beni aptallıkla itham edenler oluyor… Fakat ben asla aldırış etmiyorum. Bu dünyadan, bu dünya insanlarından bazan o kadar nefret ediyorum ki çıkıp gitmek için bir kapı arıyorum ve emin ol ki aradığım kapıyı bulduğum gün asla tereddüt etmeden o kapıyı açıp gideceğim, başka âlemlere, başka insanların yanına, herhalde bu dünyaya hiç benzemeyen bir dünyaya..
(27 Kasım 1932)
|Cahit Sıtkı Tarancı - Kız kardeşi Nihal’e bir mektubundan