NEŞET ERTAŞ
Şiirlerin-türkülerin çoğunda kendi adı yerine ‘garip’ sözcüğünü kullanan Neşet Ertaş; “Ben küçük yaşlarımda bile bazı türküler üretirdim ama bu türkü benim demezdim, öyle çalardım türküleri. Babam arif kişiydi, bir gün dedi ki, oğlum sen bir şeyler yapıyorsun, kendin türküler söylüyorsun ama sonunda bir şey demiyorsun. Hayli türküler
Tarık Tufan
"Usta ben buraya sığmıyorum" dedim. "Kendini küçült de gir o zaman" dedi. Kibir, tevazu, benlik ve bir sürü şey aktı gitti...
Daha yakın gel, daha yakın.
Madem ki sen bensin, ben de sen,
Niyedir bu senlik, benlik?
Biz Hâkk’ın nuruyuz, Hâkk’ın aynası.
Bir aydınlık, bir aydınlıktan ne diye kaçar böyle?
Hepimiz bir tek kişiyiz, bir tek.
Ne diye böyle şaşı olmuşuz?
Haydi, şu benlikten kurtul, herkesle birleş.
Kendinle kaldıkça bir damlasın,
Herkesle birleşirsen, okyanus...
Mevlâna Celâleddin-i Rûmi
ÇİLE
Gâiblerden bir ses geldi: Bu adam,
Gezdirsin boşluğu ense kökünde!
Ve uçtu tepemden birdenbire dam;
Gök devrildi, künde üstüne künde...
Pencereye koştum: Kızıl kıyamet!
Dediklerin çıktı, ihtiyar bacı!