1972 (ilk beste ilk söz)
Bir dolu ümit bir dolu inanç
Hepsi uçtu gitti havaya
Ben yaşıyorum, içim öldü
Çünkü onu gömdüm toprağa..
Sayfa 22 - Metis yayınlarıKitabı okudu
Bir medeniyet, günün efendisi olmalıdır. Biz artıkla yaşıyoruz.
Her şeyin ve bütün bir hayatın gecikmiş bir ihtilâle doğru gittiği bir âlemin ortasında...
Saat beşte ey güneşsizlik
seninle birlikteyim seninle
bir koşuyu paylaşıyorum
seninle bir dirimi yarışıyorum
Yerde ve gökte
Savaşta ve barışta
Uykulu ve güneşli
Bir sabah gibi
Ey bilmediğim bir yerde başaklanan buğday
Sana yaraşıyorum
Ondan bahsetmedi; aralarında gizli bir yara gibi daima kanadı durdu.
Hâlbuki mesut olmak için neyi eksikti ?
Bir kadından istenilen şeylerin hepsi onda vardı...
"İnsan ömrü zavallı, çok zavallı bir şeydi."
Kafası, tersine işleyen bir saat gibi, geçmiş zamanı yaşamağa başladı.
Cahilsin; okur, öğrenirsin. Gerisin; ilerlersin. Adam yok; yetiştirirsin, günün birinde meydana çıkıverir. Paran yok; kazanırsın. Her şeyin bir çaresi vardır. Fakat insan bozuldu mu, bunun çaresi yoktur.
Sayfa 91 - Dergah yayınlarıKitabı okudu
“Cahilsin;okur, öğrenirsin.Gerisin; ilerlersin.Adam yok; yetiştirirsin, günün birinde meydana çıkıverir.Paran yok; kazanırsın.Her şeyin bir çaresi vardır.Fakat insan bozuldu mu,bunun çaresi yoktur.”