Tabii şimdi hemen tutup soracaksınız:
"Televizyonu atacak olursak evimizden,
Sevgili çocuklarımızı neyle oyalarız,
Hadi bakalım, söyler misiniz lütfen?"
Biz de soruya soruyla yanıt verelim:
"Eskiden çocuklar ne yapardı dersin?
Nasıl eğlenir, vakit geçirirlerdi sence,
Korkunç canavar keşfedilmeden önce?"
Unuttunuz mu? Yoksa bilmiyor musunuz?
Öyleyse avazımız çıktığı kadar bağırıyoruz:
ÇOCUKLAR DURMADAN KİTAP OKURLARDI!
BİRİNİ BİTİRİR, ÖBÜRÜNE BAŞLARLARDI!
Hayatın ayrılmaz bir parçasıydı kitaplar!
Çocuklarına kitap okurdu analar babalar!
Her çocuğun başucunda bir kitap dururdu!
Odası baştan başa kitaplarla doluydu!
Sayfa 185 - Mike Teavee Televizyonla GönderiliyorKitabı okudu
Hangi eve gitsek, aynı durumla karşılaştık,
Çocukları ekranın başından kaldıramadık.
Yan gelip yatarlar, tembellik ederler,
Televizyona bakmaktan gözleri düşer.
(Geçen hafta birinin evine gittiğimizde,
Bir de baktık tam bir düzine göz yerde.)
Akşama kadar aptal aptal bakar dururlar,
Beyinleri uyuşur, hepten salaklaşırlar,
O çöplükteki süprüntüyü seyrede seyrede
Şaşkına döner, feleğini şaşırır hepsi de.
Sayfa 184 - Mike Teavee Televizyonla GönderiliyorKitabı okudu
Hakkınız var, geçtiler mi ekranın karşısına,
Maymuna döner, hizaya gelirler o anda,
Ne bir azgınlık, ne de bir yaramazlık,
Rahatça yemek pişirebilirsiniz artık,
Bulaşıkları yıkayabilirsiniz telaşsızca.
Ama hiç durup düşündünüz mü acaba,
Bir ateş düştü mü acaba yüreğinize,
Nedir yavrucuğumun başına gelen diye?
Sayfa 185 - Mike Teavee Televizyonla GönderiliyorKitabı okudu
"-Aslında hiç umutlanmamalıyız. Hiç şansımız yok, farkındasın değil mi?
-Evet. Farkındayım.
-Ama yine de minicik bir şansımız olabilir. Umut fakirin ekmeği. Öyle değil mi, Charlie?"
Tam yüz yıl yaşasa da bu domuz,
İnanın yok en küçük bir kuşkumuz,
Ne şenlendirir birinin gönlünü,
Ne de güldürür kimsenin yüzünü.
Sayfa 109 - Augustus Gloop Borunun İçine KaçıyorKitabı okudu
...çocukluğu boyunca gözyaşlarının ağlamaktan mı, gülmekten mi kaynaklandığını fark edemedi. Ona göre gülmek de bir tür ağlamaktı.
Sayfa 9
