Attila İlhan
yankılanır
abanoz sokağı'ndan
fahişelerin tamtamları
tamtamları
ingiliz sarayı iki adımlık yer
viyana oteli tenha bir liman
koridorlarında bıyıkları ıslak
gözleri kan çanağı
Vatan sağolsun
Ve körsem…
Ve sağırsam,
Duymuyorsam gözlerini,
Tutmuyorsam ellerini,
Bu seni unuttuğum,
Anlamına gelmesin be Leylam…
Yankısız, sesimi duysana,
Yüreğine yolladığım sesimi,
Çağrı
Bayramlıklarını giymiş çocuklar gibiyim.
Kapıma sığmadı ezbere aldığım düş kırıklıklarım.
Kaçacağı varsa kalbime saplayınca,
Adına başlıyor senle başlıyor buruk hikayelerim.
Çağrı - Bir sigara İçimlik daha kal
Pencereleri kapalı odanın havası ağır ve tatlımsıydı, içerisi zeytinyağlı sabun ve sigara dumanı kokuyordu, yabancı birilerinin görünmez silueti bir yere büzülülüp oturmuştu adeta.
Çift kişilik dağınık yatak, odanın hangi amaca hizmet ettiğini açıkça gösterircesine ortada küstahça duruyordu, belki de insanların sıcaklığını koruyordu hala. Bu açıklık adamı tiksindirdi: Elinde olmadan kaçarcasına pencereye doğru gitti, camları sertçe itip açtı: Sokağın dumanlı gürültüsüyle karışmış nemli ılık hava, salınarak geriye doğru çekilen perdeleri aşıp odaya doldu. Adam açık pencerenin önünde durdu, yüzünde gergin bir ifadeyle üzerlerine karanlık çökmüş çatılara baktı: Nasıl iğrenç bir odaydı bu, burada olmak utanç vericiydi; baş başa olmanın yıllarca özlemini çektikten sonra nasıl bir düş kırıklığına uğramışlardı, o da kadın da bunun böylesine ani, böylesine çıplak olmasını istememişlerdi!
Sayfa 48Kitabı okudu
Düşün ki..
Kulaklarım adını hiç duymamış
Ve hiç tekrar etmemiş, isminin ilk hecesini,
Yalçın kayalarda akislenen seda gibi
Düşün ki,
Düşüncelerimde hiç olmamışsın sen
Uğultusu avuçlarımda kalan rüzgar gibi geçmişsin.
Ay ışığına hasret yakamozlarının vuslatıymış,
Tam yerine ve tan yerine vuran o umutlarının gölgesi...
Düşün ki,
Bir sigara içimlik