"Alçaklar da affedilmeyi hak eder."
Sayfa 68 - PAPİRÜSKitabı okudu
"Böylesi bir barbarlığın belki de tek haklı açıklaması cehaletin ve masumiyetin birbirine karışmış olmasıdır."
"Bu gaddarlıkaların ardında sapıklık, hastalık, hıyanet veya düpedüz sadizmden başka ne tür bir neden bulunabilir?
Sayfa 86 - PAPİRÜSKitabı okudu
Orpheus, “aşka gelen ve tanrısal ilhamla hareket eden sanatçı” kalıbının Yunan mitolojisindeki öncüsüydü. Çoğumuz onu, ölen genç karısının ardından yaktığı benzersiz ağıt ile yeraltı tanrısı Hades’i bile efkârlandırdığı hikâyeden biliyoruz. Hades sonunda kadının canlılar dünyasına dönmesine razı olmuştu ama tek şartla:
Orpheus peşinden gelen karısına yeryüzüne çıkana kadar dönüp bakmayacaktı. Bizimkisi heyecan içinde teklifi kabul eder, kontratı imzalar, karısını peşine takar. Fakat tam çıkışa geldiklerinde heyecanına yenik düşerek kafasını çevirince, kadıncağız belli belirsiz bir “hay senin sanatçı ruhuna” bakışı atar ve yok olur. Bir daha asla bir araya gelemeyeceklerdir.
Bizi asıl ilgilendiren şey, zamanla Orpheus’un etrafında bir din oluşması (Orphism) ve şarap, delilik ve ilham tanrısı Dionysos ile özdeşleşmesi. Halbuki Orpheus’un babası Apollon idi. Hani birçok şeyin yanında, aklı, mantığı ve düzeni temsil eden Apollon.*
Düzenden delilik, mantıktan ilham doğuyor.
* Apollo ve Dionysos arasındaki bu zıtlık görece modern bir görüş. Tragedya'nın Doğuşu (1872) eserinde Nietzsche tarafından meşhur ediliyor. Antik Yunanlar onları rakip veya zıt olarak görmüyorlardı.
Sayfa 35 - KENDİNİ TANI Hayvanlar ve TanrılarKitabı okudu
Bir gün ölmek istiyorsun, ertesi gün yaşamak. Bu her kes için geçerlidir. ama, eninde sonunda, yaşamak arzusunun , tekrar ediyorum , daima daha güçlü bir dürtü olduğunu anlayacaksın.
Baskı ve cinayetler karşısında suskun kalmak hiç gurur duyulacak bir şey değildir.
