30 Ağustos Zafer Bayramı Büyük Taaruz'dan sonra kutlanmaya başlanan bir bayramımız olsa da... Ateşten Gömlek'te Sakarya ordusuna ithafen yazılmış bir kitap. Fakat sonuç hep aynı aslında. Herkes bir bakıma yarım artık. Kavuşamayanlara dolu bir ordu.
Ve bu sayfayı okudukça ağlayasım geliyor her seferinde.
Bütün şehitlerimizin ruhu şâd mekanları cennet olsun inşallah🤲🍂
---------------------------------------------------
"Topla yaralandı. Hemen şehit oldu. Tutamadık. Kumandan bey şehit oldu demişlerdi. Sıhhiye bölüğünden bir sedyeyle çıktı. Sonra yolda yaralı bir neferin yarasın sararken vuruldu. Hayır efendim, bir şey, bir şey söylemedi."
"Getir evlat buraya!"
Onu da İhsan'ın yatağının yanına sedyesiyle uzattım. "Ihsan, İhsan, bak kardeşim. Ayşe de yanında."
Evvela hareket etti sandım. Eğildim. Ayşe'ye iltihak etmişti. Şimdi çadırın içinde yan yana yatıyorlar. İhsan'ın arkası dönük, yüzü acı ve uzak. Ayşe'nin yüzü nadim bir çocuk yüzüne benziyor. Çirkin siyah yarasından akan kanlar kırmızı birer yaş gibi ipek kirpiklerinde donmuş. İhsan'a yalvarıyor. Zannediyorum ki kalkıp beyaz kollarını İhsan'ın boynuna dolayacak ve Eskişehir'de verdiği kanlı buseyi itmam edecek.
"İşte birbirinizi aldınız. İzmir'e girdiniz!"