Ölelim! Ve bitsin bu kara hummalı hayat...
Nasıl nadir bir cümle gibi geldi bana.. Vehn hastalığına yakalanmış bir ümmet olduk! Sâhi, Efendimiz ص yıllar öncesinden uyarmıştı..
Kitaba ilk başladığımda, ilk sayfalarda Hanzala'nın vasiyetiyle karşılaştım. Öyle akıcı bir eser ki elimden düşüremedim. Öyle özenle yazılmış ki kalpte derin tesirler bırakıyor. Hanzala'nın vasiyetinden sonra bizi; belli başlı yazarlarımızın hem yorumları hem şiirleri hem de Beyt'ül Makdis anıları karşılıyor. Bizde ki yani ümmetteki eksikliğe değinen bir eser olmuş. Medyamızın olan olaylar karşısında detaylar vermemesi ve sadece kaç "Filistinli öldü." noktasına değinip arka planda durmasının eksiklik olduğu bizlere aktarılmış..
Filistin'li kardeşlerimizin, akidesi, inancı, olaylar karşısında ki tutumları ve ne olursa olsun Vatanlarını terk etmemelerinden bahsediliyor. Beni en çok etkileyen Fevziye Hanım'ın işgal güçleri tarafından evinden zorla çıkarılması, ona çektirilenler karşısında ki tutumu oldu. Zira biz dayanabilir miydik hiç sanmıyorum!
Son olarak, Süleyman Ragıp Yazıcılar'ın 2018'de ki Kudüs anısı, izlenimleri ve yorumuyla son sözler söylenmiş.
Bizlere düşen de Kudüs hakkında daha çok yazmak daha çok okumak daha çok anlatmak..
Rabbim bizi gâlip gelenlerden eylesin..
•Bir kuşa kaptırdım; kalbimin bir ucunu,
Bir ucu bende kaldı, kuş uçtu gitti ta uzaklara,
Şaşılacak şey kalbimin bende kalan ucuyla,
Bir gökkuşağı kuruldu aramızda Gazze'deki çocuklarla...
•Velhasıl Filistin her müslümanın en öncelikli davalarından biridir.
