Yüce şeylere özlem duyan insanlardılar ve bu yüzden de, tarihi açıdan
ilginç olsa da, dedikodu sayılabilecek şeylerle, genelde doğrudan estetikle veya erdemle bağlantılı olmayan herhangi bir şeyle ilgilenmeleri mümkün değildi. Sosyete hayatıyla uzaktan yakından ilişkili olabilecek her şeye karşı dimağları o kadar ilgisizdi ki, akşam yemeğinde sohbet havai, hatta sadece somut, maddi konulara yöneldiğinde ve bu iki yaşlı hanım, kendi sevdikleri konuları açamadıklarında, geçici gereksizliğini anlamış olan işitme duyuları, bu konular konuşulurken alıcı organlarını rahat konumuna geçirir, gerçek bir atrofi başlangıcına maruz bırakırdı. Büyükbabam, o sırada iki kız kardeşin dikkatini çekmek istediği takdirde, ruh doktorlarının, hastalık derecesindeki dalgınlık vakalarında kullandıkları fiziksel uyarılara başvurmak zorunda kalırdı: bıçağın kenarıyla üst üste birkaç kez bir bardağa vurmak, aynı anda sertçe seslenip ısrarla bakmak, yani psikiyatrların, çoğu kez, belki meslek alışkanlığıyla, belki de herkesi biraz deli zannettiklerinden, sağlıklı insanlarla olan gündelik ilişkilerine de taşıdıkları, şiddet içeren yöntemler.
Merhaba sevgili kitap dostlarım. :)
Bugün, en çok lise çağında ki takipçilerimin hoşuna gideceğini düşündüğüm 
Rota -1 kitabından söz edeceğim sizlere. ;)
Coğrafya âşığı liseli kızımız Güniz Işık, genelev sahibi annesinin yanında daha fazla yaşayamayacağını anladığında babasına sığınır. Fakat, babasının zaten bir ailesi vardır ve Güniz,
AHMET HİKMET MÜFTÜOĞLU'NUN TÜRKÇÜLÜĞÜ: Osmanlı Hariciye Nezareti'nde görev aldıktan sonra Avrupa'da kısa süreli memuriyetler yapmış ve 1890 yılında Kafkasya'da Poti'ye nakledilmiştir. Buradan Kırım'daki Kerç şehrine geçmiştir. Türklerin yoğun olarak yaşadıkları bu yerlerdeki intibaları onda milli edebiyat emel ve
