Bir Gülhiz
@birgulhiz
"Dost bahçesinde biterim. Gül alırım, gül satarım."
Öğrenici
522 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Ayrıca biz sanatçı ve şairlerin düşünürler üzerinde büyük etkisi vardır. Görevimiz, insanları eğitmek. Aşikâr olan soru ise: "Ne biliyorum ki ne öğreteyim?"
Tüm ruhumla iyi olmayı arzuluyordum ama gençtim, tutkuluydum ve ne zaman iyinin ne olduğunu bulmaya çalışsam yalnızdım, tamamen yalnızdım. Ahlaken iyi olmak için en samimi arzularımı her ifade etmeye çalıştığımda küçümseme ve alayla karşılaştım ve kendimi rezil arzuların kollarına bıraktığım anda hemen övüldüm ve cesaretlendirildim.
İnsanlar, diğerleri nasıl yaşıyorsa öyle yaşıyor ama inançlarıyla hiçbir ilgisi olmayan prensiplere dayanarak yaşıyor oysa birçok kısmı dini öğretilere ters.
Okur Takip Önerileri
Hiç beklemediğimiz bir anda, bütün yolların kapandığını ve her şeyin bittiğini sandığımız bir dakikada Tanrı mucize diliyle der ki: "Ey ahmak! Demek seni unuttuğumu sanıyorsun? Ne olurdu da bana yalvaraydın; senin için olmazları olduraydım!.. İşte, hak etmediğin halde, senin bana karşı nankörlük ettiğini göstermek için olmaz zannettiğin şeyi olduruyorum!"
Tanrı, hiçbir çocuğu "kötü olsun" diye yaratmaz! Onu kötü yapan kötü eğitimdir!.. Kötü anne baba, kötü çevre, kötü yönetim balçık gibidir; zavallı yavruları da çekip yutar...
Sefalet, sadece bir sınıfın malı veya kaderi değildir. O, bütün insanlığın ve içinde sefaletin kol gezdiği cemiyetlerin ayıbıdır. Eğer bir evde sefalet varsa, bir aile yoksulluğun, cehaletin, düşkünlüğün korkunç pençelerinde can çekişiyorsa; bundan sırası ile o evin komşuları, o mahallenin sakinleri, o şehrin kalabalıkları, o memleketin devleti sorumludur.
Şimdi ucuz ne vardır? Her şey ateş pahası! Yalnızca dünyanın kederleri ucuz...
Suskunluğu aczinden değil, sabrından ileri geliyordu.
Beklemediği bir anda sefalete düşenlerde, dünyadan ve insanlardan kaçma hali gözlenir. Zihinleri daima meşguldür. Dış dünyanın hadiselerine karşı bir nevi kayıtsızlık gösterirler.
Sefalet, mekân tutmaz bir seyyahtır. Adresi belli değildir...
İmtihan sırrı...
Bir avuç çamur ve bir nefes... İşte insan!.. Adem Baba'ya nefes veren Tanrı, sokak çocuğuna da nefes vermiştir. Şu farkla ki; Adem'i kendisi eğittiği halde, onun neslinden gelen çocukların eğitimini anne-babaya bırakmış... Ve böylece imtihan sırrı başlamış.
Ağaçların meyve vermesi en çok küçükleri sevindirmişti. Küçük Melekler Anası, sadece yere düşenleri yemelerine izin vermişti. Bunu bilen Jan Valijan, rahibeler gece duasında iken; ağaçları dolaşır, gizlice onları silkelerdi.
Unutma kızım, dedi, kalabalıklar daima tehlikelidir!.. İçlerinde mutlaka ruhlarını ucuza satan alçaklar bulunur...
Öyle duygular vardır ki, gerçekte iyi oldukları halde; yanıldıkları zaman pek fena neticeler doğururlar.