Merhaba. Ağlayıp geldim, şuan sakinim ve yorum yazabilirim. Öncelikle kitabı sahafta gördüğümde "aaa bunu önceden de duymuştum" diye merak edip arkasını okudum. Ve iyice merak ettim. Okurken ise, açıkçası nasıl biteceği hakkında hiçbir tahminim yoktu. İlk başlarda okuduğum zaman 9-10 yaşlarındaki çocukların kendi aralarında oyun oynadıklarını düşündüm ve dedim ki bu kitap ne anlatıyor? Birkaç yorum okudum ve devam ettim. Hayır, hiç de sandığım gibi sadece oyun oynamıyorlarmış. Gayet ciddi bir iş yapıyor onlar, pal sokağı çocukları. Dürüst olmanın ve arkadaş-kardeş olabilmenin ne kadar olağanüstü ve harika duygular olduğunu bu kitapta daha baskın bir konu olarak gördüm. Neredeyse tüm çocuklar, onların arkadaşlığını, cesurluğunu ve fedakarlığını gıpta ediyorlardı. Kısaca, kitapta her ne kadar "çocuklar" ön planda olsa da, aslında tüm yaştaki insanlara hitap ediyor. Yani onlar kendi oyunlarında fedakarlık yapıyorlar ama aslında bu bizi de anlatıyor, benimsediğimiz yollarda göstermemiz gereken davranışları. Onların hayatına tanık olduğum için çok çok çok mutluyum ve Nemecsek ve Boka - ama özellikle Nemecsek- benim için çok özel ve ayrı kalacak kalbimde, ruhumda. Son olarak,
"hahoo, ho!"