Cemre Kiraz
@biryazgunu
Arkeolog
Dokuz Eylül
Bornova
İzmir, 5 Ağustos 2003
106 okur puanı
Ekim 2023 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Duygulanmaya, sevmeye ve sevilmeye nefes almak kadar ihtiyacım var."
"... Önceden sağır ve kör müydüm, yoksa insan, karşısındakinin gerçek yüzünü görmek için felaketin keskin ışığına mı ihtiyaç duyuyor?"
"Uzaklaşıyorum. Yavaş, fakat emin bir şekilde. Tıpkı bir denizcinin demir aldığı kıyıdan uzaklaşması gibi..."
Okur Takip Önerileri
"Eski hayatım hâlâ içimde alev alev yansa da, yavaş yavaş anıların küllere dönüştüğünü biliyorum."
"Ben varlığı yoklukta buldum, onun için varlığı yokluğa feda ettim. "
İçimde insanlara karşı öyle bir itimatsızlık, öyle bir acılık peyda olmuştu ki, bundan zaman zaman kendimde korkuyordum..
İnsan bir kez savaşmaktan kaçmaya başladı mı, sonu ne kadar çabuk geliyordu!
Altmış yaşına, daha doğrusu ölümün eşiğine geldiği halde onu huzursuzluk içinde yaşatan bütün ömrü, hiç değilse ömrünün son yirmi beş, otuz yılı boyunca hep huzuru aradığı halde gene de rahat bırakmayan şey neydi? Hastalık gibi bir duygu, bir doyumsuzluk, bir sabırsızlık, bir tuhaf gelecek kaygısı ...
İster boşuna bir avuntu olsun ister olmasın, değil mi ki bir umut düşmüştü yüreğine, sonuna kadar kovalayacaktı bu umudu elbet.
Ben kötü yürekli bir insanım, hepsi bu…
Sayfa 93Kitabı okudu
Zaten zevk olarak ne kalmıştı elinde şu kahpe dünyadan?
Sayfa 29Kitabı okudu
Evet ömür diler şey kısa süreli bir düş, bir acayip böyle oyundan başka bir şey değilken ne diye üzülmeli sıkılmalı her şeyi kendine dert edinmeliydi?
Sayfa 37Kitabı okudu
Öleceksek öleceğiz. Bu dünya böyle gelmiş böyle gider iş ki öyle pek acı çekmeden şöyle geçti Galip Dede candan yahu deyip gidiversek…
Sayfa 46Kitabı okudu
Bir daha yaşayabilir miydi insan buruk o kendine özgü dolu dolu mutluluğu? Gençliğe geri dönmek mümkün olabilir miydi?
İhmal ediyorum. Kendimi çok ihmal ediyorum. Buna ihmal değil, düpedüz intihar derler...
Sayfa 83Kitabı okudu