İnci
Geçen gecelerden birinde okumuş, sonra gecelerce bitmeyen rüyalarımdan dolayı kendime, inadıma kızmıştım.
Her türlü ihtimalde zalimin kazandığı, iyilerin güzel günler umudunun, bebekleriyle birlikte yittiği bir hikaye. Sonuna kadar, hem de o kadar son ki inci denizi boyladığında bile acaba mutlu bir sonu var mı diye arka sayfayı çevirdiğim kadar son, bekledim iyi şeyler olmasını.
Sonra arkadaşımla konuştum hatta. "O kadar safım ki" dedim, "mutlu olacaklar sandım." Kendime kızdım, çok kızdım. Hala kızıyorum. Dünya bir gün iyi olacak sandım.
Dünden beri höykürerek ağlama isteğimi bastıramıyorum. Gördüklerim, başıma bela empatim artık kalbimi çatlatmak üzere.
"Dünya kötü, insanlar kötü" zanları artık edebiyat olmaktan çıktı. Etiyle, kemiğiyle, kanıyla, teslim olmuş canıyla, başı kopuk bebek bedenleriyle karşımızda, buz gibi bir gerçek. Cehennem yanıbaşımızda. Yanmadan yanıyoruz. Bu dünyada gözümüzü kapamaya çalıştıklarımızın azabı buysa, gerçek hesap görülünce halimiz ne olur bilmiyorum.
Allahım o insanları refaha erenlere; bizi, elinden dua etmekten başka bir şey gelmeyenleri de affettiklerine katsın.
Sonuç olarak kitap tavsiyemdir. Okuyun. Mutlu sonlar, kavuşmalı masallar çok geride kaldı. Alıştıralım kalbimizi.
#rafahonfire
#freepalastine
#inci
#johnsteinbeck
John Steinbeck
İnci
Bu ekonomi-politik düzende hem başaramamış insan hem başarmış insan vardır. Esas çoğunluk ise hiçbiri olamayanlardır. Ben bunların birer neden-sonuç ilişkisinde sonuç olduklarını göremedim. O kadar aptalım(kendimi sadece eksik olan yanımla ifade ediyorum çünkü ben bununla barışığım) ki ben de onlardan biri olduğumu sonradan anladım. Aydınlanmak